زهره سهرابی - Faculty of Medicine, Vice-Director, Center for Educational Reseasrch in Medical Sciences (CERMS), Iran University of Medical Sciences (IUMS), Tehran, Iran
فریبا بختی - Deputy of Curative Affairs, Ministry of Health & Medical Education, Tehran , Iran
لیلی صالحی - Research Center for Health, Safety and Environment (RCHSE), Alborz University of Medical Sciences, Karaj, Iran

مقدمه: خودکارآمدی پژوهشی پیش بینی کننده ی علاقه فراگیران به انجام پژوهش است و ارزیابی صحیح آن به اساتید در شناخت نقاط قوت و ضعف فراگیران در رابطه با پژوهش کمک می کند. این مطالعه با هدف روان سنجی مقیاس خودکارآمدی پژوهشی در دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه روان سنجی از اطلاعات جمع آوری شده از ۱۵۰ دانشجوی تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی ایران درسال ۱۳۹۵ استفاده شد. ابزار اولیه ۱۸ گویه ای با مقیاس لیکرت از مطالعات قبلی اقتباس شده بود. روند اعتبار سنجی با بررسی شاخص روایی محتوی، نسبت روایی محتوی و روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی و امتیاز تاثیر صورت گرفت. پایایی درونی ابزار با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ و ثبات ابزار به وسیله روش آزمون باز آزمون مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: در مقیاس اولیه ۱۸ سوالی براساس شاخص ضریب تاثیر بالای ۱/۵ و شاخص محتوی بالای ۰/۴۹ و نسبت روایی بالای ۰/۷ تعداد ۱۸ سوال حفظ شد. براساس تحلیل عاملی اکتشافی نیز تمامی این ۱۸ سوال در ابزار باقی ماندند. با در نظر گرفتن ارزش ویژه بالای ۱ برای هر عامل، سه عامل خودکارآمدی شناخت مسئله، خودکارآمدی روش شناسی، خودکارامدی گزارش نویسی استخراج شد. این مقیاس قادر به پیش بینی ۵۷/۰۷۲ درصد از تغییرات کل مقیاس بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه شاهد مناسبی در خصوص استحکام ساختار عاملی و پایایی ابزار خودکارآمدی پژوهشی است. این نتایج می تواند جهت سنجش خودکارآمدی پژوهشی در دانشگاه ها و سایر موسسات آموزشی مورد استفاده قرار گیرد. کلیدواژه: روایی، پایایی، روان سنجی، خودکارآمدی پژوهشی  

Validity, Reliability, Psychometric, Research Self Efficacy, روایی, پایایی, روان سنجی, خودکارآمدی پژوهشی