تاثیر مداخله آموزشی مبتنی بر نظریه رفتار برنامه ریزی شده برای ارتقای فعالیت جسمانی دختران دبیرستانی

مقدمه: سبک زندگی بی تحرک یکی از مهمترین عوامل خطر برای بسیاری از بیماریها و اختلالات مانند چاقی، دیابت، نارسایی قلبی، افسردگی و پوکی استخوان است. مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه شبه تجربی بود که بر روی۱۶۳ دانش آموز دختر دبیرستانی با هدف تعیین تاثیر آموزش بهداشت مبتنی بر نظریه رفتار برنامه ریزی شده بر افزایش فعالیت جسمانی انجام شد. اطلاعات در دو نوبت قبل و۳ ماه بعد از آموزش توسط پرسشنامه مبتنی بر نظریه رفتار برنامه ریزی شده و پرسشنامه بین المللی فعالیت جسمانی(IPAQ) جمع آوری گردید. بعد از انجام پیش آزمون مداخله آموزشی طی ۴ جلسه آموزشی برای گروه آزمون انجام گرفت. در نهایت اطلاعات حاصل جمع آوری و توسط نرم افزار SPSS۲۳ و با استفاده از آزمون های آماری تی زوجی، تی مستقل و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که قبل از انجام مداخله دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک، میانگین نمرات سازه های مختلف الگو و رفتار تفاوت آماری معنا دار با هم نداشتند. نتایج به دست آمده نشان دهنده وجود اختلاف معنی دار برای میانگین نگرش، نرم های انتزاعی، کنترل رفتاری درک شده و قصد رفتار در گروههای آزمون و شاهد بعد از مداخله آموزشی بود. همچنین میزان پراختن به فعالیت جسمانی در دانش آموزان گروه آزمون به طور معنی دار پس از انجام مداخله آموزشی افزایش یافت. بحث و نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان دهنده وجود تفاوت معنی دار در سازه های نظریه رفتار برنامه ریزی شده و افزایش میزان پرداختن به فعالیت جسمانی در دانش آموزان گروه آزمون پس از مداخله اموزشی است. به نظر می رسد که اجرای اینگونه برنامه های آموزشی می تواند برای افزایش فعالیت فیزیکی در دانش آموزان مفید باشد.  

Keywords:

female students , physical activity , theory of planned behavior , نظریه رفتار برنامه ریزی شده , دانش آموزان دختر , فعالیت جسمانی