بررسی رابطه بنیان های اخلاقی و جهت گیری مذهبی با مهارت های ارتباطی بین فردی در بین دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان بجنورد

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه بین بنیان های اخلاقی و جهت گیری مذهبی با مهارت های ارتباطی بین فردی در بین دانش آموزان پسرانه متوسطه دوم شهربجنورد بوده است. از بین دانش آموزان متوسطه شهرستان بجنورد ۳۰۵ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای- مرحله ای انتخاب شدند. روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جهت اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه بنیان های اخلاقی (هایت و گراهام ، ۲۰۰۷ ) و پرسشنامه جهت گیری مذهبی (آلپورت، ۱۹۶۷ ) و پرسشنامه مهارت های ارتباطی بین فردی (منجمی زاده، ۱۳۹۱ ) به ترتیب جهت سنجش بنیان هایاخلاقی، جهت گیری مذهبی و مهارت های ارتباطی بین فردی استفاده شد. تحلیل رگرسیون گام به گام و ضریب همبستگی پیرسون جهت تحلیل داده ها مورداستفاده قرار گرفت و اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین جهت گیری مذهبی و بنیان های اخلاقی با مهارت های ارتباطی بین فردی در بین دانش آموزان متوسطه شهرستان بجنورد رابطه معناداری وجود دارد. همچنین یافته ها نشان داد که هر چه نمره جهت گیری مذهبی و بنیان های اخلاقی بالاتر باشد، مهارت های بین فردی نیز بالاتر خواهد بود. علاوه بر این نتایج نشان داد که مهارت های ارتباطی بین فردی در بیندانش آموزان از روی جهت گیری مذهبی و بنیان های اخلاقی آنها به طور معنی داری قابل پیش بینی است.

Keywords:

جهت گیری مذهبی , بنیان های اخلاقی , ارتباطات , مهارت های ارتباطی بین فردی