ایرج سهرابی قراخانلو - کارشناس ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، ایران

داوری نهادی قراردادی است و ریشه در توافق طرفین داشته است بنابراین پذیرش داوری و توافق برای حل اختلاف به موجب داوری یک امر ارادی و اختیاری است. موافقتنامه های داوری ممکن است قبل از حدوث اختلاف منعقد شود که به آن موافقتنامه داوری پیشا اختلاف گویند. گاه دیده میشود که اشخاصی در قراردادهای خود و در حالی که هنوز اختلافی در خصوص آن قرارداد حاصل نشده در خصوص ارجاع اختلافات احتمالی آتی به داوری تصمیمگیری میکنند. و اگر توافق داوری بعد از حدوث اختلاف منعقد شود به آن موافقتنامه داوری پسا اختلاف میگوئیم. موافقتنامه های داوری سه نوع میباشد. موافقتنامه داوری مقید که در آن داورابتدائا در قرارداد منعقده به صورت علیحده یا در محتوای آن تعیین میشود، موافقتنامه مرضیالطرفین که درآن طرفین نامی از داور خاصی نمی آورده و طرفینصرفا در زمان حدوث اختلاف با توافق همدیگر، داور را انتخاب میکنند، موافقتنامه دیگر مطلق بوده که هیچ نامی از داور برده نشده و طرفین بعد از حدوث اختلاف داوران اختصاصی سرداور داور را انتخاب میکنند.

داوری مقید، داوری مرضیالطرفین، داوری مطلق- نهاد توافقی- توافق دو جانبه پ