طراحی موزه هنرهای معاصر در شیراز با رویکرد معماری بومی در آثار مرتبط با گردشگری

موزه از مهم ترین کاربریهای فرهنگی و حتی اموزشی در سطح یک شهر است که میتواند با اطلاع رسانی و دسته بندی اطلاعات، مخاطب را از زمان حال به گذشته ببرد و فرهنگ و تمدن مربوطه را در ذهن مخاطب تصویرسازی کند. شهر شیراز از مهمترین مقاصد گردشگری ایران است که سهم بسزایی در ارائه تصویر غالب از ایران به ایرانیان و جهانیان را داراست و چون از اثرات گردشگری فرهنگی، افزایش احترام به جامعه محلی را میتوان نام برد، لذا وجود یک مرکز تبادل فرهنگ (موزه ) با نگاه به دوران معاصر احساس شد و دستیابی به این مهم هدف پژوهش پیش رو قرار گرفت. شکل گیری معماری بومی متاثر از ویژگیهای اقلیمی، روابط اجتماعی، اقتصادی با محیط طبیعی و نمادهای فرهنگی میباشد. در این راستا شناخت ویژگیهای اقلیمی بی شک یکی از عوامل بهینه سازی مصرف انرژی در توسعه پایدار معماری این مناطق میباشد و با نگاهی اجمالی به شهرسازی و معماری بومی شهر شیراز متوجه خطر فراموشی ان هستیم که شناخت ان حکایت از فرهنگ و تمدن شهری غنی است و حفظ ان جهت معرفی و باززندهسازی فرهنگ و تمدن شهر به حساب میاید، در این پژوهش که مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بهره گیری از منابع مکتوب و با رویکرد تحلیلی میباشد، با مطالعه ی دقیق مفاهیم و کلیدواژه ها و تحلیل دادهها و همچنین با شناخت معماری بومی این اقلیم و الگوبرداری از اصول ان در طراحی موزه هنرهای معاصر شیراز در جهت شناسایی صنعت گردشگری و معرفی ان به مخاطبان و رشد و اعتلای این صنعت، بهره گرفته شده است.

Keywords:

موزه , معاصر , شیراز , معماری بومی , گردشگری