عرفان اسمعیلی برنتی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود
ابوالفضل دهقان منگابادی - دکتری طراحی شهری استادیار دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود

رشد مسکن اجتماعی غیررسمی و نامنظم، به مثابه جزیره های فقر در حاشیه و درون شهرها مشکلی است که به دلیل حذف اقشار کم در آمد از نظام برنامه ریزی و لحاظ نکردن آنها به صورت فعال و به عنوان گروههای هدف در سیاست گذاریها قلمداد شده است؛ و باعث تخریب محیط زیست، تضعیف خدمات شهری، عدم ارتباط دوسویه مابین سطوح مختلف شهری، هدر رفت منابع طبیعی و نزول زیربناهای موجود شده است. توسعه پایدار، توسعه ای است که بتواند در بلندمدت بدون اینکه خسارتی به محیط زیست وارد کند ت داوم یابد. توسعه شهری پایدار به توازن بین ابعاد مختلف اجتماعی، زیست محیطی شهر و توسعه همزمان آن ها اشاره دارد. تکوین یک ساختار فضایی پایدار، در وهله اول به انتخاب درست سایت برای یک مجموعه بستگی دارد، بدین منظور عوامل و معیارهایی جهت انتخاب صحیح ما را در جهت رسیدن به ساختاری پایدار رهنمون خواهد کرد. مسکن به عنوان کوچکترین عنصر تشکیل دهنده سکونتگاهها، محل استراحت، آسایش و پناهگاه خستگی ها از دیر باز جایگاه امنیت و آرامش بوده است و همین عوامل، مسکن را به یکی از اساسی ترین نیازهای بشری تبدیل نموده است. از دیر باز، رشد سریع شهرها یکی از پدیده های جهانی بوده است. مکان یابی یکی از مهم ترین عوامل ایجاد مسکن و به دلیل دارا بودن ماهیت چند وجهی، فرآیندی پیچیده است. در این مقاله با هدف تسهیل مکانیابی مسکن اجتماعی و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی معیارها و زیر معیارهای موثر در مکان یابی صحیح مسکن اجتماعی معرفی و به صورت نمودار درختی و سلسله مراتبی ارائه شده است.

مسکن اجتماعی، مکانیابی، معیارها و زیرمعیار ها، توسعه پایدار