فیروز پارسانژاد - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، شهرداری شیراز
محمد حیدری - کارشناس ارشد معماری، شهرداری شیراز
سارا قائدی - کارشناس ارشد معماری، شهرداری شیراز

شهر شیراز به عنوان یکی از شهرهای بزرگ کشور از دیرباز، آباد و مسکونی بوده است و دارای تاریخی بس طولانی در سکونت می باشد. ویژگیهای سکونتگاهی این ناحیه، در طول تاریخ دستخوش تغییراتی شده است اما از حدود دویست سال پیش، شیراز به تدریج رشد یافته و به فاصله چند ده ه این شهر کوچک به یک کلانشهر بزرگ تبدیل شده است. گسترش فضایی بی رویه و بدون برنامه در شیراز باعث شکل گیری بافتهای فرسوده در آن گشته است که فاقد حیات کالبدی و اجتماعی، اقتصادی میباشند و قسمت های وسیعی از محلات شهری شیراز را دربرگرفته اند. از جمله راهکارهایی که برای بهبود وضعیت بافت های فرسوده طی چند سال اخیرمدنظر قرار گرفته است مقوله بهسازی و نوسازی این بافت ها می باشد. در این میان مدیریت شهری به عنوان یکی مهم ترین عوامل موثر بر فرآیند بهسازی و نوسازی در بافت فرسوده می باشد. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی نقش مدیریت شهری در بهسازی و نوسازی بافت فرسوده در منطقه ۳ شیراز میباشد. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش توصیفی،تحلیلی می باشد. روش جمع آوری داده ها نیز اسنادی (کتابخانه ای) و میدانی می باشد. در بخش اسنادی ضمن مطالعه ادبیات تحقیق به استخراج شاخص های مربوطه مبادرت گردید و در نهایت بخش میدانی شاخص های استخراج شده درقالب پرسشنامه بین شهروندان توزیع گردید. جامعه آماری پژوهش تمام ساکنان منطقه ۳ بوده اند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۲۵۴ نفر به دست آمده است برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون ها T-test, Mean, Regression در نرم افزار SPSS ۲ استفاده شده است. همچنین ازدیگر نتایج تحقیق می توان به عدم وجود رابطه بین مدیریت شهری و انسجام اجتماعی اشاره کرد.

شهردار، نوسازی و بهسازی، فرسوده، مسکونی، کالبد شهری، بنا، مرمت.