سعید عظمتی - استادیار گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی و احد تهران شرق، تهران، ایران
ثمین اکرمی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مرضیه کاکاوند - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

معماری بیونیک یک حرکت مدرن مبتنی بر رویکرد محیطی است که آخرین تحولات در طراحی و ساخت و ساز را توسعه می دهد و به اجرای ایده های چالش برانگیز معماری با هدف ایجاد یک معماری طبیعی که به تغییرات محیطی پاسخ می دهد کمک می کند. فناوری های طبیعی یک پدیده جدید است که بر اساس مشاهده اشیاء طبیعت، درک اصل عملکرد آنها و انتقال آنها به حوزه فعالیت های انسانی است. هدف این مقاله بررسی و تشریح ویژگی های معماری بیونیک و اصول و معیارهای روش های طراحی معماری بیونیک می باشد. روش بررسی : مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی می باشد. در این پژوهش با توجه به اطلاعات جمع آوری شده از مطالعات پیشین، و برای به دست آوردن نتایج مطلوب سعی شده است با آشنایی پله پله با مفاهیم اولیه همچون بیونیک، معماری بیونیک، و تاریخچه استفاده از معماری بیونیک پرداخته شود. در این مقاله توسعه معماری بیونیک را از مبدا آن تا کنون مورد بررسی قرار می دهد سپس با ارائه روش های بکار رفته در معماری بیونیک که با رویکرد فرم گرایی و اقتباس از فرم های به کار رفته در طبیعت می باشد در نمونه های موردی به تجزیه و تحلیل معماری بیونیک پرداخته می شود. بحث و نتیجه گیری: مشخص شد که چگونه عناصر عملکردی مختلف از اشکال زنده طبیعت به عنوان یک کل، در شکل گیری معماری بیونیک همبستگی دارند. عوامل اساسی، موثر عناصر شکل دهنده ترکیب معماری، شناسایی شدند. اصطلاحات اصلی، مرتبط با شکل گیری شکل بیونیک، نشان داده شد. روندهای مدرن در معماری بیونیک در نظر گرفته شدند. نمونه هایی از نمونه های برجسته معماری بیونیک بررسی گردید. این مقاله توسعه سبک معماری بیونیک و پیشینه تاریخی توسعه آن را تعیین می کند.

بیونیک، معماری بیونیک، بلند مرتبه سازی، فرم گرایی