حسین شاره - دانشجوی دکترای روان شناسی بالینی دانشگاه علوم پزشکی ایران

در سال های اخیر فرار از منزل به ویژه در دختران نوجوان رو به افزایش است. مطالعات و تحقیقات زیادی پیرامون دختران فراری صورت گرفته است، اما مطالعات در زمینه ریسک فرار از منزل بسیار اندک می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی رابطه‎ بین متغیرهای جمعیت شناختی با ریسک فرار از منزل در دختران نوجوان بود. روش کار: این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. ۵۰۰ نفر از دانش‎آموزان دختر مقطع متوسطه و پیش‎دانشگاهی مناطق ۲، ۵ و ۷ آموزش و پرورش شهر مشهد که به شیوه‎ تصادفی طبقه‎ای خوشه‎ای انتخاب شده بودند، با استفاده از پرسش‎نامه‎های ویژگی‎های جمعیت‎شناختی و ریسک فرار از منزل مورد بررسی قرار گرفتند. داده‎ها به کمک همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه تجزیه و تحلیل شد. نتایج: تحلیل داده‎ها نشان داد که بین سن آزمودنی ها (۰۱/۰P<)، تعداد اعضاء خانواده (۰۵/۰P<)، درآمد والدین (۰۱/۰P<)، سن و سطح تحصیلی والدین(۰۱/۰P<) با ریسک فرار دختران از منزل رابطه‎ معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل واریانس یک راهه و آزمون شفه حاکی از تاثیر وضعیت تحصیلی(۰۱/۰P<)، ترتیب تولد(۰۵/۰P<) و نوع سرپرست (۰۵/۰P<) بر ریسک فرار از منزل بود. ارتباط سایر متغیرها با ریسک فرار از منزل معنادار نبود. بحث: نتایج بیانگر ارتباط برخی از متغیرهای جمعیت شناختی با ریسک فرار از منزل در دختران بود.

دختران فراری, فرار از منزل, متغیرهای جمعیت شناختی