علی عباسی - فارغ التحصیل گروه مدیریت فرهنگی، دانشگاه جامع علمی کاربردی واحد ۴۱

برنامه ریزی فرهنگی از مهمترین وجوه برنامه ریزی شهری است که تاثیر مستقیمی بر شاخص رفاه شهری دارد و مسیر دستیابی شهر به توسعه متوازن را آسان می کند. امروزه نقش فرهنگ در برنامه ریزی ها به خصوص برنامه ریزی شهری و منطقه ای پررنگ تر شده و برنامه ریزان شهری و منطقه ای نیز این ضرورت را دریافته اند و می بایست فرهنگ را در برنامه کار خود قرار دهند، ازاین رو هر نوع برنامه ریزی شهری و منطقه ای باید بحث فرهنگ و هویت فرهنگی را در برنامه کار خود قرار دهد. فرهنگ به عنوان یک عامل اصلی در برنامه ریزی، در آینده توسعه نقش و جایگاه مهمی را ایفا می کند، که عدم توجه به آن در برنامه ریزی؛ تاثیرات منفی زیادی بر جای می گذارد. فرهنگ به طور عام شامل مجموعه ای از اعتقادات، عملکردها و آداب و رسوم انسان ها است، زمانی که تشکیل اجتماعی را می دهند. از آنجا که شهر محل تمرکز و اجتماع گروه هایی از انسان ها است، لذا در مراکز شهری نیز فرهنگ شکل می گیرد که از آن با عنوان فرهنگ شهری یاد می شود. فرهنگ شهری به طور خاص در مکان شهر شکل گرفته و تکامل پیدا می کند. این فرهنگ شکل دهنده محیط شهری است و از محیط شهری تاثیر می پذیرد لذا تمامی اقداماتی که در سطح شهر انجام می شود، یا انجام نمی شود، ارتباط معناداری با فرهنگ آن شهر و شهروندان ساکن در آن دارد. هدف این پژوهش ضرورت برنامه ریزی توسعه پایدار شهری با رویکرد فرهنگی- اجتماعی می باشد. و می توان گفت مهمترین مساله ای که در برابر توسعه شهری قرارمی گیرد. مکان استقرار آنهاست. عوامل مهمی در استقرار و پیدایش یک شهر نقش دارند که از جمله این عوامل، پدیده های فرهنگی - اجتماعی، مدیریتی وکالبدی می باشد. با وجودی که برنامه ریزی فرهنگی در کشورهای مختلف اشکال مختلفی به خودگرفت، اما در میان این اشکال مختلف اهداف و رویه های مشترکی چون مشارکت اجتماعی، توسعه منابع فرهنگی و توسعه اجتماعی نیز به چشم می خورد.

برنامه ریزی، توسعه پایدار شهری، رویکرد فرهنگی- اجتماعی