پروانه دلاور - استادیار، گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نوشهر

در دنیای امروز و پیچیدگی نهادهای اجتماعی، همچنان گفتگو اصلی ترین مولفه در بین ابزارهای ارتباطی است. تمدن عظیم ایرانی حامل اندیشه های برجسته ای است که در قالب متون ارزشمند ادبی به دست ما رسیده و در این بین، شاهنامه ی فردوسی، شاهکار بزرگ حماسی جهان، میراث گران سنگی است که در بردارنده ی مفاهیم عالی و روابط انسانی، مبتنی بر خرد جمعی است. در این پژوهش سعی شده است تا با روش فیش برداری کتابخانه ای و سنجش آماری ابیات و تحلیل داده ها به بررسی نقش دستوری جملات گفتگو و طرفین گفتگو و هدف از این گفتگوها پرداخته می شود که در نتیجه نقش ارجاعی گفتگوهای بین فردی بسیار چشمگیر است.

شاهنامه، گفتگو، فردوسی.