صدیقه ظهرابی - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش زبان فارسی دانشگاه فرهنگیان شهید رجایی شیراز
سولماز مظفری - دکترای زبان و ادبیات فارسی ، گروه زبان و ادبیات فارسی ، دانشگاه فرهنگیان ، شیراز

صنایع لفظی و معنوی بدیعی از گذشته تاکنون مورد توجه و استفاده شاعران و نویسندگان بوده است . به چگونگی و نحوه بیان شگردهای ادبی و استفاده از این صنایع ، بلاغت گفته می شود و تحلیل و اندیشه در آن استعداد و جوهره وجودی شاعر یا نویسنده را آشکار می سازد. شاعر و نویسنده با جان بخشی و تشبیه به گونه ای دیگر به جهان و وقایع جهانی طبیعت و پدیده های طبیعی نگاه می کند . در این نوشتار تحلیلی، توصیفی به تبیین و تحلیل ویژگیهای بلاغی و چگونگی و نحوه بیان شگردهای ادبی در منظومه « آرش کمانگیر سیاوش کسرایی » پرداخته شده است و توصیفات و تشبیهات شاعر از طبیعت و عناصر آن ، شخصیت ها، امور انتزاعی، زمان، مکان و اشیا مورد تحلیل قرار گرفته است. در این منظومه از میان شگردهای شاعرانه تشبیه و تشخیص بیشترین بسامد را دارا می باشد و از آنجا که صفت و تشبیه جزء ارکان توصیف محسوب می شود این امر بیانگر توصیفی بودن منظومه آرش کمانگیر می باشد . کاربرد چند توصیف متفاوت برای یک موضوع واحد و همچنین تقابل امید و ناامیدی از زیبایی های ادبی این منظومه می باشد که سیاوش کسرایی بارها از آن بهره گرفته است و این امر را می توان به گونه ای بیانگر نگاه توصیفی شاعر به آفرینش شعر دانست

شعر ، تحلیل بلاغی، منظومه آرش کمانگیر ،سیاوش کسرایی، صنایع بدیعی