ربابه کریمی - جامعه الزهراء س

عموم مفسران و صاحب نظران برای حرف «واو»در عبارت «والراسخون فی العلم»دو معنا ارائه نموده اند ؛ اگر چه معنای سومی هم برای آن بیان شده است . برخی معتقدند «واو» در آغاز این عبارت عاطفه است و راسخان در علم را عالم به تاویل آیات قرآن دانسته اند و قصد ایشان از اثبات عاطفه بودن واو، عالم دانستن پیامبراکرم و ائمه اهل بیت(ع) به تاویل است. برخی دیگر معتقدند واو استیناف است و قصد ایشان، حصر علم به تاویل نسبت به خداوند عزوجل است. مع الوصف عده ای نیز بدون دخالت دادن مباحث کلامی و صرفا با رویکرد تفسیری به بررسی نوع « واو» پرداخته اند .از بین این گروه برخی هر دو معنا را جایز دانسته اند، لیکن بعضی دیگر با اقامه دلایل و براهین عقلی و نقلی اثبات نموده اند که راسخان در علم - پیامبر اکرم و اهل بیت طاهره ایشان(ع) - نیز بالعرض و نه بالذات عالم به تاویل آیات قرآن هستند. در این مقاله با روش تحلیلی توصیفی دلایل ادبی عاطفه و استینافی بودن «واو» با محوریت دیدگاه علامه جوادی آملی و علامه معرفت در آیه مورد نظر به همراه نقد هر یک از آنها مورد بررسی و تطبیق قرار گرفته و نتیجه گیری شده است.

واو عاطفه, واو استینافیه, راسخان, تاویل, محکم, متشابه