ارزیابی تلفیق سامانه های استحصال آب و سوپرجاذب در احداث باغهای بادام دیم؛گامی در جهت مدیریت منابع آب و خاک

بیش از 08 % سرزمین ایران خشک و نیمهخشک میباشد. کمبود آب سبب شده است که بخش عمدهایی از 11 میلیون هکتار از اراضی قابل کشت در ایران، مورد کشت قرار نگیرد. از طرف دیگر حدود 11 % از مناطق کشور سیلخیز یاشیبدار میباشد. استفاده از سامانههای استحصال آب همراه با روشهای کاهش تبخیر در اراضی شیبدار، نقش موثری در توسعه پایدار کشور دارد. بدین منظور پژوهشی جهت بررسی اثر سه سیستم احداث باغ بادام دیم )احداث باغهمراه با سامانه استحصال آب، سوپرجاذب و مواد آلی ) T1 (، احداث باغ همراه با سامانه استحصال آب و بدون استفاده از مواد آلی و سوپرجاذب ) T2 ( و احداث باغ همراه با سوپرجاذب و مواد آلی و بدون در نظر گرفتن سامانه استحصالآب ) T3 (( در منطقه روانسر، کرمانشاه طی دو سال انجام گرفت. نتایج گواه این بود که استفاده از سوپرجاذب همراه باسامانه استحصال آب، بیشترین میزان رطوبت نسبی خاک را در هر دو سال داشت. در سال اول، تیمار سامانه استحصال آب با سوپرجاذب، از نظر میزان رطوبت نسبی خاک اختلاف معنیداری با تیمار سامانه استحصال آب بدون سوپرجاذبنداشت، اما هر دو تیمار اختلاف معنیداری با تیمار سوپرجاذب بدون سامانه استحصال آب داشتند. در سال دوم، بیشترین میزان رطوبت نسبی خاک مربوط به سییستم سامانه استحصال آب با سوپرجاذب بود که سبب افزایششاخصهای رویشی نهال بادام نسبت به دو تیمار دیگر گردید

Keywords:

اراضیشیب دار , بادام , سامانههای استحصال آب , سوپرجاذب , کرمانشاه