سمیراسادات فاطمی - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابانزدایی دانشگاه زابل
علیرضا شهریاری - دانشیار دانشکده منابع طبیعی دانشگاه زابل
محمد میرطاهری - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابانزدایی دانشگاه زابل
سیدعلی موسوی - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابانزدایی دانشگاه زابل

استحصال آب باران، ایدهای قدیمی است که از گذشته تا به امروز مورد توجه همگان بوده است. مخازن و سیستمهای آبگیر باران موجب ذخیره آّب و تغذیه آبهای زیرزمینی می شوند. آب باران به طور طبیعی دارای درجه خلوص زیادیاست، اما با به کارگیری سامانههای آبگیر باران در طول برداشت و ذخیرهسازی، توسط عواملی مانند باد، خاک، مدفوع پرندگان و حیوانات و حشرات دچار آلودگی میشود. بستر آلوده، خطرات بهداشتی آب برداشتی را افزایش میدهد. در نمونهبرداریهای انجام شده از آب باران جمع آوری شده وجود میکروبهایی مشابه سالمونا، شیگلا و سودوموناس تشخیص داده شده است.کیفیت آب باران به طور مستقیم با پاکیزگی حوضهها ، ناودان ها و تانکهای ذخیرهسازی در سطوح پشت بام یک ساختمان به سمت حوضه جمعآوری ارتباط دارد. انبارهای بدون پوشش و محافظت نشده موجب تشویق پرورشحشرات شده و نور خورشید رشد جلبکها را حمایت میکند. سرعت و جهت باد غالب و ارتباط آن با محل منبع آلاینده، اساسیترین عامل تعیین کننده وجود میکروارگانیسمها در سطح سامانه است. آب باران به میزان قابل توجهی تحت تأثیرالگوهای آب و هوایی است و شاخص آلودگی مدفوع کیفیت آب مخزن را کاهش میدهد. سادهترین روش جهت کاهش آلودگی، استفاده از فیلتراسیون است و بهترین فیلتر، به کارگیری مش و ماسه در بالای مخزن ذخیرهسازی است. کلر زنی به صورت 0/2میلی گرم در لیتر نیز باید انجام شود. طراحی مناسب سامانهها، انتخاب رنگ مناسب برای مخزن )ترجیحاً سفید(، استفاده از حوضههای تمیز، بازرسی بهداشتی، نظارت و مدیریت بر اقدامات اعمال شده، استفاده از ضد عفونی کننده ها روشهایی است که میتواند خطر ناشی از این آلودگیها را به حداقل برساند

الگوهای آب و هوایی، سامانه آبگیر باران ، فیلتراسیون، کلر زنی، میکروارگانیسم