ابراهیم زارع - استادیار مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی، گروه تحقیقات اقتصادی، م
ندا اسدفلسفی زاده - دانشجوی دکترای اقتصاد کشاورزی، گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه زابل، زا

حوضه آبخیز سیمکان در محدوده شهرستان های مرودشت، ارسنجان، صفاشهر و بوانات قرار داشته و بخشی از حوضه آبخیز بختگان در استان فارس محسوب می شود. ترکیب جمعیتی منطقه شامل دو بخش ساکن روستایی ومتحرک عشایری است. کل جمعیت منطقه 5448 نفر است و اقتصاد منطقه کاملاً به محیط طبیعی اطراف خود وابسته است. هدف از این تحقیق بررسی فعالیت جوامع انسانی بر پایداری حوزه آبخیز سیمکان بوده است. بدین منظور بااستفاده از مطالعات میدانی و بکار گیری روش های توصیفی و پارامتری اثر فعالیت ها بر پایداری حوزه بررسی شده است. نتایج نشان داد که تعداد 49234 واحد دامی مازاد در کل حوزه وجود دارد. در بخش های زراعی و باغی کمبودمنابع آب زراعی، کیفیت نامناسب اراضی، ناهمواری اراضی، کمبود زمین زراعی و کمبود سرمایه باعث شده که درآمدسرانه حاصل از محصولات زراعی در منطقه پایین باشد و بر میزان وابستگی اهالی به محیط اطراف بیافزاید. این شرایط در حال حاضر فشار زیادی را بر منابع طبیعی منطقه وارد می کند. بروز خشکسالی های پی درپی این وضعیت را بدترکرده است، به همین دلیل بسیاری از مراتع روند قهقرایی و رو به تخریب دارند. نتایج برآوردهای پارامتری نشان داد که تراکم کشت بر فرسایش و رسوب در زیر حوزه ها اثر مثبت دارد. افزایش یک هکتار در سرانه زمین زراعی، درآمد سرانه را5412/5هزار ریال افزایش می دهد. مقایسه نتایج نشان می دهد که درآمد سرانه در مناطق روستایی بیش از 5 برابرمناطق عشایری است. بنابراین نظام عشایری فشار بیشتری بر منابع وارد می کند

پایداری، حوزه آبخیز سیمکان، فعالیت زراعی و دامی