بررسی تاثیر تحقیق و توسعه بر بهره وری کل عوامل در ایران

بهره وری یکی از عوامل تعیین کننده رشد اقتصادی است و تحقیق و توسعه یکی از عوامل موثر بر بهره وری عوامل تولید در کشورها میباشد. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر تحقیق و توسعه بر بهره وری کل عوامل تولید در ایران با استفاده از روش خودرگرسیون با وقفه های توزیعی میباشد. این (ARDL) طی بازه زمانی ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۷ میپردازد. برآورد مدل ها در کوتاه مدت و بلندمدت نشان میدهند که تحقیق و توسعه (R&D) و سرمایه انسانی بر بهره وری کل عوامل تولید تاثیر مثبت و معناداری دارند. در کوتاه مدت کشش بهره وری نسبت به شاخص تحقیق و توسعه برابر با ۰/۰۳۹ و نسبت به سرمایه انسانی برابر با ۰/۲۱۹ است. در بلند مدت کشش های مذکور به ترتیب ۰/۰۶۹ و ۰/۳۸۹ میباشد. ضریب متغیر تصحیح خطا (ECM)، ۰/۵۶ بوده و از نظر آماری در سطح اطمینان ۹۹ درصد معنادار است و بیانگر سرعت تعدیل مدل میباشد و نشان میدهد تعدیل انحرافات از رابطه تعادلی بلندمدت حدود دو دوره است. ضمنا به منظور بررسی ثبات پارمترها و واریانس مدل، از آزمون مجموع تجمعی پسماندهای بازگشتی و آزمون مجموع مجذور تجمعی پسماندهای بازگشتی استفاده شده است. نتایج آزمون های مذکور نشان میدهند در سطح احتمال ۹۵ درصد، فرضیه بی ثباتی پارامترها رد میشود. بنابراین، ثبات دائمی بلند مدت برای پارامترهای مدل دوره مورد بررسی قابل قبول است. به عبارت دیگر، هیچ شکست ساختاری در مدل مشاهده نمیشود.

Keywords:

بهره وری کل عوامل , سرمایه انسانی , تحقیق و توسعه , ایران ,