فرامرز طهماسبی - عضو هیات علمی گروه اقتصاد،دانشگاه پیام نور
سودا خلجی - کارشناس ارشد اقتصاد

مطالعه حاضر به بررسی ترکیب بهینه ارزی در دو دوره زمانی متفاوت پرداخته و با توجه به مزایا و برتری روش بهینه سازی مبتنی بر تئوری فرامدرن پرتفوی نسبت به دیگر روش ها، با بکارگیری این روش ، سهم بهینه ارزهای مهم شامل دلار، یورو، ین و پوند طی بازده زمانی ۱۳۸۸ - ۱۳۹۲ و ۱۳۹۲ - ۱۳۹۶ را در سبد ارزی مورد تحلیل و بررسی قرار داده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل مارکویتز و روش میانگین - واریانس و نرم افزارهای اکسل و متلب استفاده شده است. بر اساس نتایج مربوط به دوره های ۱۳۸۸-۹۲ و ۱۳۹۲-۹۶، بازده و ریسک با هم افزایش و یا کاهش یافته است به بیانی ساده این موضوع که برای بازدهی بالاتر باید ریسک بالاتر را پذیرفت، اتفاق افتاده است. همچنین بر اساس نتایج بدست آمده در دوره زمانی ۱۳۸۸-۹۲، ارز یوآن دارای بالاترین بازدهی، پوند دارای بازدهی بالا (بعد از یوآن) و ریسک نسبی بالا بوده است. یورو دارای ریسک نسبی بالا و بازدهی متوسط بوده است. ین دارای بازدهی پایین و ریسک بالا و دلار نیز دارای کمترین ریسک و کمترین بازدهی بوده است. در دوره زمانی ۱۳۹۲-۹۶ نیز، دلار دارای بالاترین بازدهی و ریسک نسبی پایین، یوآن دارای بازدهی بالا در رتبه دوم بعد از دلار) و بالاترین ریسک با فاصله زیاد می باشد. پوند دارای بازدهی متوسط و ریسک پایین، یورو دارای بازدهی متوسط و ریسک پایین و ین دارای کمترین ریسک و کمترین بازدهی بوده است. در نتیجه می توان گفت که پرتفوی ارزی در دو دوره زمانی ۱۳۸۸-۹۲ و -۹۶ ۱۳۹۲ متفاوت بوده است.

نرخ ارز، سبد ارزی، بهینه یابی، بانک مرکزی، مدل مارکویتز، روش میانگین - واریانس