رضوان ایزدی - گروه زیست شناسی دانشکده علوم پایه دانشگاه لرستان ایران
سیدحسام الدین حجازی - گروه زیست شناسی دانشکده علوم پایه دانشگاه لرستان ایران
سیف اله بهرامی کیا - گروه زیست شناسی دانشکده علوم پایه دانشگاه لرستان ایران

مقدمه: زخم های مزمن و عواقب بیش از حد آنها باعث انقباضات و تغییر شکل زخم و در نهایت باعث رنج بیمار می شوند و نیازمند صرف هزینه های زیاد و مراقبت های دقیق هستند. زخم دیابتی یکی از مهم ترین عوارض دیابت است که حدود ۳۶ درصد از کل زخمهای پوستی مزمن را به خوداختصاص می دهد. سلول های بنیادی مزانشیمی می توانند ترمیم زخم دیابتی را از طریق افزایش رگ زایی که ناراحتی ناشی از عدم التیام و قطع عضو را برطرف می کند، ترویج کنند. روش کار: سلول های بنیادی از بافت چربی رت های نر توسط آنزیم کلاژناز I استخراج و کشت داده شدند. از فلوسایتومتری برای تدیید حضور سلول های بنیادی در کشت استفاده شد. ۲۷ رت نر بالغ و سالم نژاد ویستار به ۳ گروه تقسیم و در ۱۸ سر از آن ها دیابت توسط استرپتوزوسین القا شد. بعد از تایید دیابت در سطح پشتی هر رت زخم ۵ میلی متری ایجاد و درمان موردنظر اعمال گردید. بافت های پوست در روزهای سوم، ششم و نهم برداشت و هر نمونه توسط رنگ آمیزی H&E بررسی شد. نتایج فلوسایتومتری با نرم افزار Flow jo آنالیز گردیده است. بحث: نتایج میکروسکوپی زخم ها نشان دهنده اثربخشی درمان زخم دیابتی با سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی بودند. در این گروه ضخامت اپیدرم نرمال، رگ زایی بالا، التهاب و ادم پایین تر از گروه کنترل دیابتی بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل ازاین مطالعه می توان گفت سلولهای بنیادی مشتق از چربی بر ترمیم زخم های دیابتی موثر هستند و زمان بهبود این زخم ها را کاهش می دهند.

دیابت، زخم دیابتی،ترمیم زخم، سلول بنیادی