بررسی تاثیر سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی بر میزان سیتوکاین تغییر یابنده رشد TGF-β در زخم پوستی رت های دیابتی نژاد ویستار
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 223
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
BIOLOGY04_053
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1401
Abstract:
مقدمه: دیابت شیرین (میلتوس) اغلب به عنوان یک بیماری خاموش درنظر گرفته می شود و با مراقبت های بهداشتی ضعیف مرتبط است. در واقع ۴۶/۵ درصد از افراد مبتلا از وضعیت خود بی اطلاع هستند، بنابرین اطلاع از ابتلا به دیابت اغلب ناگهانی می باشد و ممکن است با احساس انکار و یا مشکل در مشارکت در درمان همراه باشد که شامل تغییرات مهمی در سبک زندگی است. یکی از نگرانی های اصلی در حوزه سلامت زخم دیابتی است. دیابت روند بهبودی زخم را با ایجاد اختلال در هریک ازمراحل ترمیم زخم به تاخیر می اندازد. اختلال در مراحل هموستاز، التهاب ، تکثیر و بازسازی، با طولانی شدن زمان ترمیم زخم بر کیفیت زندگی بیمار تاثیر می گذارد. این زخم ها دارای عوارض متعددی از جمله مرگ و میر می باشند. زخم های دیابتی با زخم های حاد و مزمنی مشخص می شوند که بهبود آن ها به تعویق افتاده یا دارای مراحل بهبودی ناهماهنگ هستند. ذروش کار: سلول های بنیادی از بافت چربی رت های نر توسط آنزیم کلاژناز I استخراج وکشت داده شدند. از فلوسایتومتری برای تایید حضور سلول های بنیای در کشت استفاده شد. ۲۷ رت نر بالغ و سالم نژاد ویستار به ۳ گروه تقسیم و در ۱۸ سر از آن ها دیابت توسط استرپتوزوسین القا شد. بعد از تایید دیابت در سطح پشتی هر رت زخم ۵ میلی متری ایجاد و درمان مورد نظر اعمال گردید. بافت های پوست در روزهای سوم، ششم و نهم برداشت و در هر نمونه توسط الیزا، سیتوکاین TGF-β بررسی شد. میانگین و انحراف معیار داده های الایزا توسط نرم افزار Excel ۲۰۱۳ و سطح معنی داری داده ها با ازمون ANOVA و Tukey آنالیز شد. نتایج فلوسایتومتری با نرم افزار Flow jo آنالیز گردیده است. بحث: بررسی مقدار فاکتور TGF-βدر ۳ گروه کنترل غیر دیابتی (نرمال)، کنترل دیابتی و گروه دیابتی تجربی تحت درمان با سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی ASCs ، نشان دهنده پایین بودن میزان التهاب در گروه کنترل غیر دیابتی (نرمال) و گروه دیابتی تجربی تحت درمان با سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی ASCs وتعدیل ایمنی در این گروه ها می باشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایچ حاصل از این مطالعه می توان گفت سلول های بنیادی مشتق از چربی بر ترمیم زخم های دیابتی موثر هستند و زمان بهبود زخم و التهاب این زخم ها را کاهش می دهد.
Keywords:
Authors
رضوان ایزدی
گروه زیست شناسی دانشکده علوم پایه دانشگاه لرستان ایران
سیدحسام الدین حجازی
گروه زیست شناسی دانشکده علوم پایه دانشگاه لرستان ایران
سیف اله بهرامی کیا
گروه زیست شناسی دانشکده علوم پایه دانشگاه لرستان ایران