فن آوری و مدیریت در نسل های سوخت های زیستی و نقش بیوتکنولوژی در این ارتباط

کاربرد سوخت های زیستی به زمان ماقبل تااریخ و به کشف آتش بر می گردد. بشر یاد گرفت از کود گاو، هیزم، روغن های گیاهی، چربی های جانوری برای روشنایی استفاده کند. در سوخت های نسل اول به اتانول و بیودیزل که بطور عمده از نشاسته ذرت تهیه می شوند می توان اشاره کرد. ایالات متحده به عنوان مهم ترین تولید کننده اتانول می باشد. اروپا به عنوان بزرگ ترین تولیدکننده بیودیزل و سوخت های زیستی ترکیبی می باشد. در نسل دوم مواد زائد کشاورزی و محصولات غذایی به عنوان سوخت بکار گرفته شد. در سوخت های نسل سوم از جلبک ها و سیانوباکترها جهت تولید سوخت استفاده شد. در نسل چهارم دانشمندان در تلاش هستند از انرژی نور خورشید به عنوان بیوهیدروژن و بیوالکتریسته استفاده کننده و استفاده از مکانیسم فتوسنتز به طور مستقیم و تعبیه بخش هایی از دستگاه فتوسنتزی در غشای مصنوعی و یا با استفاده از جلبک ها، مخمرها و باکتری ها برای تولید انرژی الکتروشیمیایی اقدام کنند. فناوری های مختلفی در هریک از نسل های مختلف سوخت های زیستی به منظور افزایش کارایی انجام شد. در برخی از نسل ها بدلیل هزینه بالا مانند سوخت های نسل بالا برخی پروژه ها متوقف گردید. هزینه تهیه این سوخت ها دو برابر نفت برآورد شد. در برخی فناوری های نسل دوم این سوخت ها با توجه به کمبود شدید مواد غذایی در برخی نقاط جهان، این سوال مطرح است که ایا کاربرد برخی محصولات کشاورزی که می تواند نیاز غذایی را تامین کند. منطقی به نظر می رسد. سوخت های زیستی واضح ترین گزینه برای غلبه بر محدودیت سوختی های فسیلی است. در این راستا کشورهای پیشرفته و در حال توسعه به سیاست های توسعه این سوخت ها به منظور کاهش اثرات گلخانهای و امنیت انرژی روی آورده اند. تلاش برای کاهش وابستگی به نفت و افزایش سهم انرژی های تجدیدپذیردر سراسر جهان در حال گسترش است جهان در آستانه انتقال از اقتصاد مبتنی بر اقتصاد مبتنی بر زیست است

Keywords:

سوخت های زیستی , بیودیزل , بیوهیدروژن , بیوالکتریسته , فناوری در سوخت های زیستی