بررسی تاثیر ایستگاه پخش سیلاب گربایگان در توسعه منابع آب منطقه

یکی از راه حلهای مناسب و کارآمد برای بهینهسازی استفاده از رواناب در مناطق خشک و نیمه خشک، استفاده از شبکههای پخش سیلاب میباشد که ضمن کاهش انرژی تخریبی سیل، در توسعه منابع آبی منطقه نیز موثرمی باشد. پخش سیلاب، نوعی آبیاری سطحی است که در آن سیلاب از راه تاسیسات آبگیری به کانال های پخش منتقل شده و سپس جریان سطحی از روی لبه های تراز به صورت یک لایه ی نازک در حدود 22 الی 02 سانتی متری درامتداد شیب اراضی جاری می شود. پژوهش حاضر به بررسی عملکرد شبکه پخش سیلاب گربایگان در تغذیه مصنوعی و نقش آن در توسعه منابع آب منطقه گربایگان می پردازد. دشت گربایگان فسا در فاصله 092 کیلومتری جنوب شرقیشیراز با وسعت 250 کیلومترمربع از نوع آزاد بر روی مخروط افکنه ای کم عمق تا متوسط بوجود آمده است. در این دشت، طرح پخش سیلاب از سال 0032 آغاز گردیده و از آن زمان تاکنون 000 مورد سیل گیری داشته است که حجمی معادل 101/81میلیون مترمکعب در عرصه ی 2422 هکتاری پخش شده است. اندازه گیریهای نوسانات سطح آب در چاه مشاهدهای P1 که در مرکز شبکههای پخش سیلاب قرار دارد، بالا آمد گی سطح آب در مواقع سیلگیری را نشان می دهد و بررسی هیدروگراف چاه مشاهدهای P1 نشانگر کاهش محسوس نرخ افت در مواقع سیل گیری در ایندشت می باشد. نتایج بدست آمده، نشان می دهد که شبکههای پخش سیلاب در توسعه منابع آب زیرزمینی دشت گربایگان تاثیرگذار بوده و تا حدودی نقش خنثی کنندهی عامل برداشت بی رویه آب از آبخوان را به عهده داشته است

Keywords:

افت آب های زیرزمینی , پخش سیلاب , تغذیه مصنوعی آبخوان , توسعه منابع آب , گربایگان فسا