سید نورالدین حسینی - اداره آموزش و پرورش سرگروه کیفیت بخشی فعالیت های پرورشی استان کهگیلویه و بویراحمد، گروه علوم تربیتی ، دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد لامرد، ایران

هدف این مقاله بررسی نیازهای تربیتی در تربیت صحیح است. مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است و پس از بررسی مفاهیم با ارائه نتایج به پیشنهادات کاربردی پرداخته شده است. روش تحقیق حاضر توصیفی و روش گردآوری اطلاعات آن، کتابخانه ای است. بدین صورت که از منابع کتابخانه ای نظیر: کتاب، مقاله، منابع خارجی و ... و آموخته های محقق استفاده شده است. از نظر این پژوهش تربیت در اصطلاح عبارت است از شکوفایی استعدادهای درونی انسان در حیطه های سه گانه ارتباطی او . واژه «تربیت» گاه به معنی بسیار گسترده ای به کار رفته و آن را به مجموعه تاثیراتی که طبیعت یا آدمیان دیگر می توانند بر عقل یا اراده افراد داشته باشند، تلقی کرده اند. غالبا متفکران تربیتی متناسب با مکتب و نظریه های مورد قبول خود، تربیت را از دو جنبه فردی و اجتماعی در نظر دارند. کسانی که به جنبه های فردی تربیت نظر دارند آن را کوششی در جهت غنی کردن تجارب فردی انسان و شکوفایی استعدادها و رغبتهای او معرفی می کنند و دیگرانی که به جنبه های اجتماعی تربیت توجه دارند آن را وسیله ای برای اجتماعی شدن انسان می دانند. چنانچه روشن است ویژگی مشترک تمام این تعاریف تاکید بر فرد، ویژگی های وی و تغییر و تعالی در او است.در این نوشتار، به بررسی تربیت و مفاهیم آن در تربیت به عنوان یک نیاز پرداخته شده و در پایان نتیجه گیری می گردد.

تربیت اجتماعی، تربیت، جامعه پذیری، اجتماعی شدن، نیاز