رضا چندول - گروه علوم تربیتی، دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی، پردیس علامه امینی، دانشگاه فرهنگیان، تبریز، ایران

در مقاله حاضر تلاش بر این بوده است که با بررسی لغوی و معنایی تربیت به ویژه تربیت اجتماعی و سپس بررسی روش های تدریس و بیان ویژگی های روش های تدریس مبتنی بر تعامل و همچنین بیان محاسن و محدودیتهای هرکدام از روش های تدریسی که مبتنی بر تعامل هستند و ارتباط آنها با تربیت اجتماعی دانش آموزان، این ارتباط و تاثیر را مشخص کرده و وضعیت موجود که میزان تاثیر این روش ها بر تربیت اجتماعی کودکان است را توصیف کرده و تمام ویژگی های موجود مرتبط با موضوع تربیت اجتماعی در روش های تدریس مبتنی بر تعامل را مشخص کنیم. در این مقاله با روش پژهش توصیفی کار شده و به جای راهکار و تغییر وضعیت موجود، تلاش بر این بوده که ویژگی ها و مشخصات مربوط را بیان کنیم تا برای برنامه ریزان آموزشی و طراحان آموزشی بتواند راهگشا و راهنمایی باشد و بتواند که در این زمینه مفید واقع گردد.

دوره ابتدایی، روش تدریس، تربیت اجتماعی، تعلیم و تربیت