اثربخشی هنر درمانی مبتنی برهنر محیطی بر آموزش صلح و کاهش پرخاشگری در دانش آموزان پسر دبستانی

پرخاشگری در کودکی عامل مهم بروز رفتارهایی چون گرایش به بزهکاری ، ترک تحصیل و خشونت درنوجوانی و بزرگسالی است . هنر محیطی سعی دارد، با نگرشی نو به رابطه انسان با طبیعت بپردازد و راهکارهایی جدید برای همزیستی فرد با محیط اطراف در اختیاربگذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی هنر درمانی مبتنی برهنر محیطی بر آموزش صلح و کاهش پرخاشگری در دانش آموزان پسر دبستانی انجام شد. مطالعات این پژوهش به روش شبه آزمایشی باطرح پیش آزمون وپس آزمون انجام شد.جامعه ی آماری پژوهش ۳۵کودک ۹تا۱۲ سال بودندکه با توجه به معیارهای خرده مقیاس پرخاشگری آخنباخ انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند.گروه آزمایش درکارگاه هنرمحیطی شرکت کردند وگروه کنترل در انتظار ماندند. ارزیابیهای مربوط به دو گروه بلافاصله بعد از جلسه های درمانی و۳ ماه بعد انجام شد. داده ها بر اساس تحلیل واریانس تکرار اندازه ها مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد، شرکت در کارگاه های هنرمحیطی باعث کاهش پرخاشگری و یادگیری آموزشهای صلح طلبی در کودکان شده و این رویه در۳ماه بعد هم قابل مشاهده بود.

Keywords:

پرخاشگری , هنردرمانی , هنرمحیطی , صلح , طبیعت