عماد ذبیحی راد - کارشناس ارشد زبان انگلیسی؛ دبیر زبان انگلیسی اسلامشهر،
فرزانه آفریدونی - کارشناس مهندسی بهداشت حرفه ای

با شیوع ویروس کرونا در دنیا، جوامع با محدودیت های فراوانی مواجه شد که یکی از آن ها، محدودیت در برگزاری اجتماعات به ویژه اجتماعات مربوط به امور آموزشی همچون کلاس درس بود. بعد از گذشت حدود ۲ سال از انتشار کرونا به کشورمان شاهد آن هستیم که حوزه های مختلف دستخوش آسیب ها و تغییرات بعضا جبران ناپذیری شده اند که یکی از مهمترین آن ها حوزه آموزش است؛ چرا که در نخستین گام، آموزش حضوری که سالیان سال شکل غالب و محبوب آموزش بود، متوقف و به جای آن آموزش مجازی متداول شد. یکی از راهکارهای آموزشی استفاده از پیام رسان ها (نظیر شاد ، واتساب، بله و ...) بود. هدف از انجام این پژوهش بررسی مشکلات و چالش آموزش مجازی برای معلمان ، دانش آموزان و والدین بود که به صورت توصیفی انجام گرفت. برای تحلیل یافته ها نیز همزمان با انجام مصاحبه ها، حضور غیاب در کلاس ها توسط بنده و سایر همکاران؛ تحلیل و تفسیر آنها به روش توصیفی انجام گرفت. یافته های حاصل از این مطالعه ی توصیفی حکایت از این داشت که عوامل متعددی از قبیل: مشکل در اتصال و سرعت بسیار پایین اینترنت، هزینه های بالا برای خرید بسته های اینترنت -هر چند از طرف شرکت مخابرات بسته های اینترنت هدیه به معلمان و دانش آموزان اهدا شد- کمبود امکانات برای معلمان و دانش آموزان از جمله: نداشتن تلفن همراه هوشمند و عدم دسترسی آسان به شبکه مجازی، و مشکلات جسمی معلمان در اثر استفاده از وسایل هوشمند، بر روند آموزش غیرحضوری اثر بازدارنده ای داشته است و فرصت هایی همچون: آشنایی بیشتر معلمان با آموزش مجازی، تهیه محتواهای آموزشی جدید و رفع نواقص تدریس مجازی را فراهم کرده است. نتایج حاصله نشان داد با اهمیت یافتن آموزش مجازی به عنوان روشی جایگزین یا مکمل برای آموزش حضوری، بسترسازی قوی، رفع مشکلات و ایجاد تمهیدات لازم جهت پیشبرد بهتر فرایند آموزشی کشور ضروری به نظر می رسد.

ویروس کرونا، شاد، واتساب، شبکه مجازی