نظام آموزش و هویت های لغزان در جهان متاورس

واژه متاورس که برای نخستین بار در زمانی علمی تخیلی در آخرین دهه از قرن بیستم ظاهرشده، یادآور انسان هایی قابل برنامه ریزی با عامل های نرم افزاری است که در یک محیط مجازی سه بعدی که خود استعاره ای از دنیای حقیقی است ، با یکدیگر در تعامل اند. در متاورس»رمان سقوط برف« افراد می توانند در غالب آواتارها به هر شکلی که دوست دارند ظاهر شوند. اکنون گسترش و توسعه متاورس با هر نامی چون»جهان آینه ای «یا »فضای ابری واقعیت افزوده« به اولویت تعدادی از شرکت ها تبدیل شده که ایده ادغام دنیای حقیقی و فیزیکی را با دنیای دیجیتال دنبال می کنند، در راس آنها می توان از متا (فیس بوک) و مایکروسافت نام برد. از سویی شاهدیم که در جهان پویا و در حال تغییر کنونی ، پاندمی کرونا نیز دانش پذیران را به درک جدیدی از کاربردهای فناوری در آموزش سوق داده و موجب عمومی سازی فرهنگ متفاوتی در امر آموزش شده است . در چنین فضایی که نظام آموزشی بیش از پیش با فضای مجازی عجین شده و با کمک زیرساخت های فناورانه مانند اسکایروم، ادوب کانکت ، واتسپ نوعی زیست تعاملی به عادت معمول هرروزه تبدیل شده است ؛ این سوالات قابل تامل خواهند بود: تاثیر فناوری های نوین تعاملی بر آرمان ها، اهداف، روش ها ومحتواهای منتج از بنیادهای فکری و هویتی ما که برسازنده نظام آموزش و پرورش کنونی است ، چگونه بوده و مهمترین چالش پیش روی نظام آموزشی کدام است ؟ در پاسخ با رویکردی پدیدارشناسانه و از منظری توصیفی -تحلیلی به مساله مند سازی دغدغه پژوهش پرداخته و از این فرض دفاع خواهد شد که »هویتهای لغزان« مهم ترین چالش نظام آموزشی در مواجهه با تکنولوژی های نوینی اند که تواناتر از قبل می توانند کلیت نظام آموزشی را متاثر ساخته و به چالش بکشند.