محمد مهدی گندمی - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران

در سالهای اخیر به کلیه پسماندهای حاصل از ساخت و ساز، تخریب اماکن و ساختمان های فرسوده، گودبرداری، خاکبرداری، تعمیر و نوسازی، راه سازی، آسفالت معابر، حفاری­های مربوط به تاسیسات شهری و به طور کلی هرگونه پسماند حاصل از فعالیت عمرانی و ساختمانی مشتمل بر خاک و مخلوط حاصل از خاکبرداری، شیشه، بتن، ملات گچ و خاک، کاشی و سرامیک، ملات ماسه و سیمان، قیر و گونی، سنگ، آجر، موزائیک، رابیتس، تیرچه سقفی، شیروانی، چوب و سایر پسماندهای مشابه اطلاق می گردد. در مجموعه سازمان مدیریت پسماند شهرداری ها اقدامات خوبی جهت مدیریت این پسماندها انجام گرفته است اما علیرغم آن، روند کنونی سیستم مدیریت پسماندهای ساختمانی در شهرها دارای مشکلاتی است. نخاله های ساختمانی بخش بزرگی از زباله های شهری را به خوداختصاص می دهند که علاوه بر هزینه بسیار برای دفع آن، عواقبنامطلوبی بر محیط زیست نیز دارند. حجم نخاله های ساختمانی بهحدی است که اکنون این مساله نه تنها در ایران بلکه در کشورهایپیشرفته نیز یک مشکل اجتماعی و زیست محیطی است. مطالعه حاضر به روش توصیفی – تحلیلی انجام گرفته و به منظور انجام آن مطالعات کتابخانه ای استفاده شد و هدف آن هدف اصلی پژوهش حاضر ساماندهی پسماندهای ساختمانی و عمرانی ضرورت مدیریت شهری می باشد. نتیجه پژوهش ها نشان می دهد. این پسماندها توسط پیمانکار مربوطه در محل سایت، ساماندهی می شوند. به منظور مدیریت هرچه بهتر این حجم عظیم از پسماندها، سازمان مدیریت پسماند باید با همکاری سایر سازمان ها و بخش های مربوطه در شهرداری، مدیریت کامل پسماندهای ساختمانی از محل تولید تا محل دفع نهایی را اجرایی نماید. این امر موجب خواهد شد از تخلیه های غیر مجاز پسماندهای ساختمانی در سطح و حومه شهر جلوگیری به عمل آمده و زمینه لازم جهت بازیافت پسماندهای ساختمانی فراهم گردد.

شهرداری، مدیریت پسماند، رویکرد زیست محیطی، نخاله ساختمانی، مدیریت شهری