ارزیابی ماهیت اصحاب سبت تحت تاثیر عذاب مسخ بر اساس تعدی به آداب روز شنبه و مفهوم شناسی موعظه ی متقین

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 310

This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

RELIGI06_074

تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1401

Abstract:

قرآن کریم در آیه‌‌ی شریفه‌ی «ولقد علمتم الذین اعتدوا منکم فی السبت فقلنا لهم کونوا قرده خاسئین» (بقره: ۶۵) برای نخستین بار به معرفی اصحاب سبت پرداخته است و در ادامه می‌فرماید: «فجعلناها نکالا لما بین یدیها وما خلفها وموعظه للمتقین» (بقره: ۶۶) که با توجه به عبارت «موعظه للمتقین» مشاهده می‌شود توجه به حالات اصحاب سبت به عنوان موعظه‌ای برای «متقین» در تمامی نسل‌ها معرفی گردیده است. امام محمد باقر (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «لعن الذین کفروا من بنی اسرائیل علی لسان داوود وعیسی ابن مریم ذلک بما عصوا وکانوا یعتدون» (مائده: ۷۸) می‌فرماید: داود (ع)، کسانی را که به آداب روز شنبه‌ تعدی ورزیدند لعنت کرد و فرمود: خداوندا! ردای لعنت را مانند کمربند بر دو کفل آنان بپوشان؛ سپس خداوند آنان را مسخ نمود؛ اما عیسی (ع) کسانی را لعنت کرد که بعد از آنکه سفره‌ی آسمانی بر آنان نازل شد، کفر ورزیدند. امام حسن عسکری (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «...ضربت علیهم الذله والمسکنه وباءوا بغضب من الله ذلک بانهم کانوا یکفرون بآیات الله ویقتلون النبیین بغیر الحق ذلک بما عصوا وکانوا یعتدون» (بقره: ۶۱) می‌فرماید: علت خشم پروردگار بر آن‌ها و نیز خواری و ذلتی که به ایشان رسید این است که پیش از آنکه این خواری و مذلت بر ایشان مقدر گردد، آیات الهی را انکار می‌کردند و انبیاء (ع) را به ناحق می‌کشتند و این به دلیل عصیان و نافرمانی آن‌ها بود. امام حسین (ع) پیش از عزیمت به کربلا در بیت الله الحرام در میان جمعی فرمودند: والله اگر یک وجب، خارج حرم [مکه] کشته شوم برایم خوشتر است تا اینکه یک وجب، داخل حرم کشته شوم! قسم به خدا اگر در شیارها و روزنه‌ها منزل کرده باشم مرا بیرون خواهند کشید تا به خواسته‌ای که از من دارند برسند. والله به حقم تجاوز خواهند کرد همانگونه که اصحاب سبت در روز شنبه تجاوز و تعدی کردند. امام موسی کاظم (ع) در توصیف جد بزرگوارشان امام حسین (ع) می‌فرمایند: سلام و درود بر تو ای ابا عبد الله (ع)، سلام و درود بر تو ای پسر رسول خدا (ص)، شهادت می‌دهم که تو نماز را به پا داشتی، زکات را اداء نمودی، به کار خیر امر کردی و از عمل زشت نهی فرمودی، با بیانی مشتمل بر حکمت و با موعظه‌ای پسندیده مردم را به راه پروردگارت دعوت نمودی، شهادت می‌دهم کسانی که خون تو را ریختند و هتک حرمت تو را حلال دانستند با زبان داود (ع) و عیسی ابن مریم (ع) مورد لعن و عذاب الهی واقع شده‌اند و این به خاطر عصیان و تجاوز آن‌ها می‌باشد. «السلام علیک یا ابا عبد الله السلام علیک یا ابن رسول الله اشهد انک قد اقمت الصلاه و آتیت الزکاه و امرت بالمعروف و نهیت عن المنکر و دعوت الی سبیل ربک بالحکمه و الموعظه الحسنه و اشهد ان الذین سفکوا دمک و استحلوا حرمتک ملعونون معذبون علی لسان داود و عیسی ابن مریم ذلک بما عصوا و کانوا یعتدون»

Authors

سجاد فرهادی کیا

دانش آموخته ی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی عمران - مهندسی راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب