محسن مهدیزاده - کارشناس ارشد روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تنکابی، ایران
مسعود عبدالهی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آرامسازی عضلانی پیشرونده بر آشفتگیهای جسمی و روانی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به کوله سیستیت در زمان اپیدمی کرونا انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق شامل را کلیه بیماران مبتلا به کوله سیستیت مراجعه کننده به پزشکان متخصص داخلی و عفونی شهرستان کاشمر در سال ۱۳۸۹-۹۹ تشکیل داد. براساس نمونه گیری دردسترس ۲۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب وبه نصادف در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه ۱۰ نفر). ابتدا هر دو گروه به ابزارهای پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی((۱۹۹۶ و پرسشنامه زمینه یابی سلامت((sf۳۶ ویر و شربون (۱۹۹۲) پاسخ دادند (پیش-آزمون). سپس گروه آزمایش تحت آرامسازی عضلانی پیشرونده قرار گرفت و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. در پایان مجددا هر دو گروه به ابزارهای پژوهش پاسخ دادند (پس آزمون). اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار spss-۲۲ و تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد آرام سازی عضلانی پیشرونده بر کیفیت زندگی و آشفتگی های جسمی-روانی و مولفه آن در پس آزمون معنیدار است و تفاوت مشاهده شده بین میانگینهای نمرات شرکت کنندگان گروه آزمایش- کنترل برحسب عضویت گروهی در مرحله پس آزمون با ۹۹ درصد اطمینان معنیدار میباشد. نتیجه گیری: آرام سازی عضلانی پیشرونده بر آشفتگیهای جسمی و روانی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به کوله سیستیت در زمان اپیدمی کرونا موثر است.

آرام سازی عضلانی، آشفتگیهای جسمی روانی، کیفیت زندگی، کوله سیستیت