بررسی اثر بخشی طرحواره درمانی بر میزان خشم و کیفیت زندگی زناشویی زوجین دارای ۳ فرزند شهر یزد

هدف از پژوهش بررسی اثر بخشی طرحواره درمانی بر میزان خشم و کیفیت زندگی زناشویی زوجین دارای ۳ فرزند شهر یزد می باشد. روش این پژوهش استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. تعداد نمونه ۳۲ نفر از افرادی بودندکه دارای ۳ فرزند بودند و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی به دو گروه ۱۶نفره کنترل و آزمایش تقسیم شدند. ابزار های مورد استفاده در این پژوهش پرسش نامه ی صفت خشم اسپیلبرگر((۱۹۹۹ و پرسشنامه کیفیت زندگی((WHOQOL-BREF بودند. مداخله طرحواره درمانی در ۸ جلسه ی ۹۰دقیقه ای فقط برروی گروه آزمایش اعمال شد. سپس داده ها توسط SPSS و Paired sample-T تجزیه و تحلیل شد. با توجه به اینکه میزان سطح معناداری در گروه کنترل بالاتر از ۵درصد است ، فرض Hoرد نمی شود و نشان می دهد که مقدار آزمون قبل و بعد از درمان تغییر نموده است. پس فرضیه ها مورد تایید قرار می گیرند و و طرحواره درمانی بر کاهش میزان خشم و کیفیت زندگی زناشویی زوجین موثر بوده است.

Keywords:

طرحواره درمانی , خشم , کیفیت زندگی زناشویی , ۳فرزند