اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودگردانی هیجانی و رفتار خودابرازی در معتادان تحت درمان با متادون

مقدمه : اعتیاد یکی از مشکلات اساسی جامعه است. اعتیاد یعنی خو گرفتن و وابسته شدن جسمی، روانی و عصبی فرد به موادمخدر که ترک یا فرار آن ناممکن و یا بسیار مشکل است. مشکلی که میلیونها زندگی را ویران و سرمایه های کلان ملی را صرف هزینه مبارزه، درمان و صدمات ناشی از آن مینماید. هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودگردانی هیجانی و رفتار خودابرازی در معتادان تحت درمان با متادون بود.روش تحقیق: نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل و با گمارش تصادفی و از نظر هدف، کاربردی بود.جامعه آماری این پژوهش کلیه معتادان تحت درمان با متادون مراجعه کننده به کلینیک ترک اعتیاد هنر زندگی شهرستان ساری به تعداد، ۱۲۲ نفر بودند. حجم نمونه، تعداد ۳۰ نفربوده که به صورت داوطلبانه در دسترس و با توجه به معیارهای ورود به عنوان نمونه انتخاب و ۱۵ نفر در گروه کنترل و ۱۵ نفردر گروه آزمایشی به صورت تصادفی ساده قرار گرفتند. ابزارهای جمعآوری داده ها پرسشنامه های استاندارد ابراز وجود گمبریل و ریجی((۱۹۷۵، هوش هیجانی شوت و همکاران((۱۹۹۸ بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی (فراوانی و درصد فراوانی و میانگین) و استنباطی (آزمون تحلیل کواریانس) استفاده گردید.نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودگردانی هیجانی و رفتار خودابرازی درمعتادان تحت درمان با متادون تاثیر دارد.یافته های این مطالعه، موید قابل قبول بودن مباحث نظری ارائه شده در این حوزه می باشد. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به دلیل اموزش پذیرش افکار و شرایط مراجعان در بهبود خودگردانی هیجانی و رفتار خودابرازی در معتادان تحت درمان با متادون تاثیر داشته است.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , خودگردانی هیجانی , رفتار خودابرازی , معتادان تحت درمان با متادون