پیشبینی رفتارهای پرخطر نوجوانان بر اساس چشم انداز زمان و میانجی گری بازداری پاسخ و تصمیمگیری: تحلیل مسیر

مقدمه: نوجوانی به عنوان دوره ای با تحولات جسمی، روانی و اجتماعی متعدد و درهم تنیده تعریف میشود که طی آن رفتارهای پرخطر افزایش مییابد. عوامل مختلفی بر گرایش و بروز رفتارهای پرخطر تاثیر میگذارد. چشمانداز زمانی به عنوان نقش زمان و نگرش نسبت به زمان در امور و رفتارها تعریف میشود. کارکردهای اجرایی به فرد این امکان را میدهد که محرکهای محیط خود را درک کند، به طور انطباقی پاسخ دهد، انعطاف پذیری باشد، اهداف آینده را پیشبینی کند، پیامدها را در نظر بگیرد و به روشی یکپارچه یا عقلانی پاسخ دهد. هدف: هدف مطالعه ی حاضر پیشبینی رفتارهای پرخطر نوجوانان بر اساس چشمانداز زمان ومیانجیگری بازداری پاسخ و تصمیم گیری بود. روش: برای ارزیابی رابطه بین مولفه های چشمانداز و رفتارهای پرخطر با متغیرهای میانجی، تصمیمگیری و پاسخ بازدارنده در بین ۸۰۴ دانش آموز نوجوان دبیرستانی (شامل ۴۷۰ پسر و ۳۳۴ دختر) شهر سنندج، ازتحلیل مسیر استفاده شد. ابزار مورد استفاده مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی، چشم انداز زیمباردو و تکالیف رایانهای برو / نرو و خطرپذیری بادکنک بارت استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از SPSS-۲۶ و AMOS-۲۴ استفاده شد. یافته ها: بین مولفه های چشمانداز زمان و گرایش به رفتارهای پرخطر رابطه معناداری وجود داشت. تصمیم گیری پرخطر و بازداری پاسخ بر سه مولفه ی چشمانداز زمان در پیشبینی رفتارهای پرخطر نوجوانان تاثیر معناداری داشت. این اثرات هم مستقیم و هم غیرمستقیم بودند که اثرپیشین با میانجیگری تصمیمگیری و بازداری پاسخ ایجاد شد. نتیجه گیری: مولفه های چشمانداز زمان، تصمیمگیری و بازداری پاسخ، رفتارهای پرخطر را در نوجوانان پیش بینی میکنند.

Keywords:

بازداری پاسخ , تصمیمگیری , چشم انداز زمان , رفتارهای پرخطر , نوجوانی.