چگونگی کنترل متابولیک و شیوع عوارض بیماری دیابت در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ در ایران: نتایج پایه مطالعه A۱chieve

هدف از انجام این مطالعه بیان خصوصیات دموگرافیک، وضعیت کنترل متابولیک و شیوع عوارض دیررس در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ بر اساس اطلاعات پایه مطالعه A۱chieve بود. مطالعه A۱chieve یک مطالعه مشاهده ای، چند ملیتی و open-label به مدت ۲۴ هفته جهت بررسی سلامت و اثربخشی انسولین های آنالوگ در درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ بود. این مطالعه در ۲۸ کشور جهان و برروی ۶۶۷۲۶ بیمار انجام گردید. در این مقاله اطلاعات پایه ۹۱۹ بیمار ایرانی از ۱۶ شهر کشور مورد بررسی قرار گرفته است. متوسط سن بیماران ایرانی ۱۲/۰±۶۵/۶ سال و طول مدت ابتلا به دیابت در آنها ۷/۵±۱۱/۳ سال بود. ۶۲ درصد این بیماران فقط تحت درمان با داروهای خوراکی کاهنده قند خون بودند. متوسط HbA۱c بیماران ۱/۷±۹/۴ درصد و متوسط قندهای خون ناشتا و پس از غذای بیماران به ترتیب ۲۰۸/۸ و ۳۰۰/۶ میلی گرم در صد بود. شایع ترین عارضه دیررس در بیماران ایرانی نوروپاتی محیطی (۵۷/۷ درصد) و پس از آن به ترتیب، عوارض چشمی (۳۸/۰ درصد)، کلیوی (۲۷/۹ درصد)، قلبی-عروقی (۲۷/۷ درصد) و زخم پای دیابتی (۷/۹ درصد) بود. وضعیت کنترل متابولیک بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در ایران از حد مطلوب فاصله داشته و این امر سبب شیوع بیشتر عوارض دیررس دیابت می شود.

Keywords:

Diabetes Mellitus , type ۲ , Chronic Complications , Metabolic Control , دیابت نوع ۲ , عوارض مزمن , کنترل متابولیک