آزاده خصالی - دانشجوی کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی، گروه روش ها و برنامه های آموزشی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران
کیوان صالحی - عضو هیات علمی گروه روش ها و برنامه های آموزشی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران
مسعود بهرامی - دانشجوی کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی، گروه روش ها و برنامه های آموزشی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران

کیفیت نظام ارزشیابی پیشرفت تحصیلی در هر نظام آموزشی را می توان، زمینه ساز بینایی مستمر نظام آموزشی و معادل سامانه پایش سلامتی سازمانی و نظام تهییج پویایی و نشاط دانست. مقاله حاضر می کوشد، ضمن واکاوی در تجربه زیسته معلمان، ادراک آنان راجع به دلایل ناکارآمدی برنامه ارزشیابی توصیفی در مدارس ابتدایی را مورد بازنمایی قرار دهد. مطالعه حاضر مبتنی بر رویکردی کیفی و به روش پدیدارشناسی، با حضور ۱۴ مشارکت کننده از میان معلمان زن و مرد دو شهرستان استان تهران به روش نمونه گیری هدفمند و با انجام مصاحبه های نیمه ساختاریافته انجام شد. تحلیل داده ها بر اساس راهبرد هفت مرحله ای کلایزی صورت پذیرفت.تحلیل عمیق روایت های معلمان، به شناسایی و دسته بندی سه مضمون اصلی و ده زیر مضمون منتج شد. نتایج نشان داد که معلمان نسبت به اهداف، شیوه اجرا، کارکرد، تجویز و تعمیم این برنامه، نقدها و گلایه های فراوانی دارند که مایلند شنیده شود. تدارک سازوکارهای منسجم و با ضمانت اجرایی بالا و پیگیری، پاسخگویی به نقدها و نگرانی های آنان در این خصوص و همچنین ارتقای شرایط موجود، می تواند به بهبود کیفیت نظام ارزشیابی در مدارس ابتدایی کمک شایانی کند.

ارزشیابی, ارزشیابی کیفی توصیفی, معلمان ابتدایی, پدیدارشناسی, تحلیل ادراک