بررسی سیستم ایمنی هومورال و سلولی در خلبانان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران

مقدمه: هوانوردی می تواند یک محیط کاملا استرس زا برای انسان ایجاد کند. اضطراب و استرس ناشی از این سفرها بیشتر در پرسنل ارتش که ماموریت های جنگی انجام می دهند، دیده می شود. در کنار استرس، نیروی گرانش پایین، تشعشعات کیهانی و فشار کم اکسیژن در ارتفاعات بالا، می تواند بر سیستم های فیزیولوژیک بدن، خصوصا سیستم ایمنی تاثیرگذار باشد. هدف از این مطالعه بررسی سطوح مختلف ایمنی سلولی و هومورال در خلبانان نیروی هوایی است. روش بررسی: در این تحقیق موردی- شاهدی نمونه های خون ۲۰ نفر از خلبانان از نظر مارکرهای سطح سلولی CD۳، CD۴، CD۸، CD۱۶ و CD۵۶ به روش فلوسایتومتری، همچنین از نظر سطح آنتی بادی IgE توتال و آنتی بادی های M و G علیه ویروس های هرپس سیمپلکس ۱و ۲، سایتومگال و اپشتن بار به روش الایزا، مورد سنجش قرار گرفتند و با گروه کنترل مقایسه انجام شد. یافته ها: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که درصد سلول های نوتروفیل خون محیطی، لنفوسیتT کشنده CD ) و (CD و سلول های کشنده طبیعی (CD ) در خلبانان نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بالا بود(۰۵/۰p<). در مقابل درصد کل لنفوسیت های خون محیطی و لنفوسیت های T یاور ) CD و (CD در خلبانان به طور معنی داری پایین بود(۰۵/۰p<). بحث و نتیجه گیری: این نتایج نشان داد که هوانوردی می تواند باعث تغییراتی در سیستم ایمنی خلبانان، خصوصا سیستم ایمنی سلولی گردد.

Keywords:

Aviation , Immune Systems , Cellular Immunity , هوانوردی , سیستم ایمنی , ایمنی سلولی