بررسی عوامل موثر بر طرح هندسی کنترل تصادفات آسیب رسان در بزرگراه های جدید (مطالعه موردی شهر شیراز)

ارزیابی و مدل سازی تصادفات در بزرگراه ها یکی از پر چالش ترین مسائل برای مهندسان ترافیک می باشد. اهمیت طراحی هندسی و کنترل هوشمند ترافیک در بزرگراه های ورودی و خروجی شهرها به دلیل تعداد زیاد تصادفات و جراحات و تراکم ترافیک و زیان های اقتصادی ناشی از آنهاست. افزایش ایمنی در جاده های برون شهری مساله ای مهم در کشورهای مختلف می باشد. در سال های اخیر در کشورمان بهبود ایمنی جاده های برون شهری به اندازه خیابان های درون شهر مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله به ارائه ی یک ارزیابی از آثار بر امنیت جاده ای بزرگراه های ورودی و خروجی استان فارس و ترکیبی از شواهد مطالعات مشابه می پردازد. این مطالعه برای گرایش های تصادف کلی در شهر شیراز در استان فارس و رگرسیون به میانگین، کنترل شده است و با چهار پروژه دیگر ترکیب شد. یک کاهش غیرمعنادار آماری ۹ درصدی در تعداد تصادف های آسیب رسان برای کل چهار پروژه ی ترکیبی به دست آمد. بزرگراه های شریانی جدید نیز تمایل به القای ترافیک بیشتر دارند و همین مسئله مزایای نرخ تصادف پایین تر در جاده های جدید را خنثی می کند. به طور میانگین، ۹ پروژه ی جاده ای شریانی که بر اساس آن ها شواهدی به دست آمدند، منجر به ترافیک القایی ۱۶ % و کاهش نرخ تصادفی به اندازه ی ۱۹ % می شود (تصادف ها به ازای هر میلیون کیلومتر وسیله ی نقلیه). این آثار تقریبا یکدیگر را خنثی می کنند و منجر به یک تغییر اندک در تعداد قابل انتظار تصادف ها می شوند.

Keywords:

طرح هندسی راه , ترافیک , بزرگراه های جدید , امنیت جاده ای