مرتضی احمدی - کارشاسی ارشد، گروه معماری، واحد گنبد کاووس، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گلستان، ایران
سیده مریم حسینی - دانشجوی دکتری تخصصی،گروه معماری، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران، ایران

بخش قابل توجهی از آبادی های ایران را شهرهایی تشکیل می دهند که در حاشیه کویر قرار دارند. طی سه دهه اخیر این شهرها به شدت در معرض تغییرات کالبدی ناشی از تجربه آموزه ها و روش های معماری مدرن شهری و طراحی قرار گرفته اند. مداخلات مدرن از جمله اجرای طرح های جامع شهری، پروژه های تعریض جاده ها و... هم در مقیاس معماری ساختمان و هم در مقیاس استخوان سازی فضایی و سازماندهی کالبدی شهرهای کویری پیامدهای نامطلوبی داشته است. عدم توجه به مبانی اولیه و سنتی طراحی این اقلیم در ایران و عوامل مختلف موثر بر آن، بدنه ای فرسوده و ناپایدار از بافت شهری را بر جای گذاشته است. بدون شک پیشرفت تکنولوژی یک ضرورت است که نمی توان آن را نادیده گرفت، اما این عامل نباید ارزش های ما را به ویژه در حوزه پایداری به خطر بیندازد. در این مقاله برای دستیابی به اهداف مورد نظر، مفاهیم اساسی مورد بررسی قرار گرفت و سپس تلاش شد تا ارتباط بین آنها پیدا شود و اصول اساسی در معماری معاصر و مطابقت آن با معماری بومی ایرانی و اصول ارزشمند طراحی استخراج شود. او با یافتن زمینه های مشترک و ترکیب الگوهای به دست آمده، به اصول معماری پایدار، متناسب و کارآمد دست یافت. برای بررسی مسائل موجود از روش تحلیلی- توصیفی استفاده شد و در نهایت راهکارها و پیشنهادات معماری معاصر و معماری بومی ایران در محدوده مورد نظر ارائه گردید. در نهایت با جمع بندی راهکارهای اصول معماری معاصر و بومی سازی این راهکارها، راهکارهای کاربردی برای توسعه ایران با رویکردی پایدار ارائه می شود تا کیفیت برتر برای نسل امروز و میراثی مناسب برای ساختن آینده ارائه شود.

اصول معماری معاصر، اصول معماری بومی، طراحی شهری پایدار.