ابوذر پوراحمد - دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
علی نشاط - استاد یار گروه مهندسی آب دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
هرمزد نقوی - استادیار مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمان
محسن ایراندوست - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان

استفاده از مواد آلی و بیولوژیک به جای مواد شیمیایی برای تقویت محصولا ت کشاورزی از اهمیت فراوانی برخوردار است. در سال های اخیر و با توجه به تمایل بشر به تغذیه ی سالم ،این مواد مورد بررسی های زیادی قرارگرفته اند. همچنین با توجه به تأثیر میزان کود کافی و به اندازه، بر افزایش عملکرد و سایر خصوصیت های گیاه ،انتخاب میزان مصرف کود لازم برای گیاه نیز با اهمیت می باشد.در این پژوهش به منظور بررسی عملکرد بیولوژیک واقتصادی گیاه جو و همچنین بدست آوردن وزن هزار دانه ی این گیاه با توجه به تیمار های موجود شامل تیمار شاهد، ماده ی سوپر جاذب آب ) 100 و 200 کیلوگرم در هکتار ( ، کمپوست زباله ی شهری ) 10 و 20 تن در هکتار( و کوددامی ) 10 و 20 تن در هکتار( در طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار گیاه مورد نظر کشت شد . منطقه ی زراعی انجام این آزمایش روستای کریم آباد واقع در 25 کیلومتری کرمان و از توابع شهر جوپار بود که ارتفاع آن از سطح دریا 1726 متر می باشد .کرت های طرح به طول 12/5 و عرض 3 متر انتخاب شدند و فاصله کشت گیاه که بصورت ردیفی صورت گرفت 02 سانتیمتر از هم بود . اطلاعات این طرح در نرم افزارMSTATC آنالیز شدند . نتایج حاصل از این آزمایش نشانگر این بود که کودهای دامی بیشترین و ماده ی سوپر جاذب 100 کیلوگرم در هکتارکمترین عملکرد بیولوژیک را داشتند. در مقابل برای کمترین عملکرد اقتصادی تیمار شاهد و ماده ی سوپر جاذب 200کیلوگرم در هکتار را مشاهده نمودیم و بیشترین آن را همان کودهای دامی تشکیل می دادند. کمپوست ها نیز مابین این دو قرار گرفتند. در بررسی وزن هزار دانه این نتایج بدست آمد که در هیچ کدام از سطوح اثر معنی داری وجودنداشت و در حالت کلی تیمار کود دامی 10 و 20 تن در هکتار بیشترین و کمپوست 01 تن در هکتار کمترین میانگین ها را به خود اختصاص دادند.

جو، عملکرد بیولوژیک و اقتصادی ،کودهای آلی،ماده ی سوپر جاذب ، وزن هزار دانه