مجید اسماعیلی - دانشجوی دکتری محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن
کیوان صائب - دانشیار گروه محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن (مسوول مکاتبات)

زمینه و هدف: توسعه روز افزون صنعت پتروشیمی موجب افزایش میزان انتشار ترکیبات آلی فرار(VOC) به محیط زیست شده است و مشکلات جدی برای سلامتی عموم مردم، کاهش کیفیت هوا و افزایش گرمایش جهانی را به همراه داشته است. هدف از انجام این تحقیق شناسایی، تعیین و کاهش میزان نشت  ترکیبات  VOC در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی است. روش بررسی: در این تحقیق از برنامه LDAR که نتایج آن مبتنی بر استفاده از دو آنالایزر مجهز به آشکارساز PID  و دوربین مادون قرمز می باشد در پتروشیمی در سال ۱۳۹۵ استفاده شد. همچنین جهت تعیین میزان نشت ترکیبات نیز از  روش اول EPA-۲۱ استفاده شده است. یافته­ ها: مقدارکل نشتی ممکن در واحد پتروشیمی منتخب با در نظر گرفتن کلیه تجهیزاتی که دارای پتانسیل بالقوه انتشار آلاینده­ها هستند، میزان ۴۰۱/۷۲۷ تن در سال برآورد شد، در حالی که با اندازه گیری و تعیین دقیق اجزاء دارای نشتی میزان انتشار محاسبه شده، ۱۶/۳۲۰  تن درسال است که با انجام برنامه LDAR این میزان نشت رفع و حذف گردید. بحث و نتیجه­ گیری: بر اساس نتایجی که جهت تخمین انتشار آلاینده­های از روش محاسباتی تایید شده EPA در واحد پتروشیمی منتخب به دست آمد، مشخص گردید که وضعیت واحدهای مورد بررسی بسیار بهتر از متوسط جهانی می­باشد و شیرآلات و اتصالات بیش­ترین سهم را در انتشار ترکیبات آلی فرار دارند.  با توجه به یافته­های تحقیق حاضر، می­توان نتیجه گرفت که اجرای صحیح و کامل برنامه LDAR ، نه تنها باعث کاهش انتشار VOCs و بهبود وضعیت اقتصادی خواهد شد، بلکه باعث کاهش هزینه­ها و تولید محصولی بهتر و پاکترمی شود.

ترکیبات VOC, صنعت پتروشیمی, LDAR, نشت تجهیزات فرآیندی, دروبین مادون قرمز