بررسی اثر عصاره هیدروالکلی گیاه گزنه Urtica dioica L بر تغییرات بیان ژن های NANOG و TIMP-۱ در تومور القا شده کبد موش

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 238

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

FOODCONG04_055

تاریخ نمایه سازی: 10 اردیبهشت 1401

Abstract:

سرطان ها در اثر رشد کنترل نشده سلول های غیرطبیعی شده بدن ایجاد می شوند و از طریق مکانیسم های مختلفی از دسترس سیستم ایمنی بدن دور می مانند. بین افزایش عوامل بدخیم و خوش خیم در خون و پیش آگهی بد بیماری در افراد مبتلا، ارتباط وجود دارد. گزنه دارای خصوصیات آنتی اکسیدانی است که از قدیم در طب سنتی مورد استفاده بوده است. با توجه به اینکه کبد مهمترین ارگان در متابولیسم داروها است، هدف از انجام این تحقیق اثرات عصاره هیدروالکلی گیاه گزنه بر تومور ایجاد شده در کبد موش سوری بود. قسمت های مختلف گیاه گزنه، جمع آوری و پس از تایید، عصاره گیری از ریشه و ساقه به صورت جداگانه انجام گردید. سپس ۴۲ سر موش سوری خریداری و در ۷ گروه به شرح ذیل تقسیم بندی شدند: گروه کنترل، گروه شاهد آزمایشگاهی،گروه توموری، گروه توموری تیمار شده با عصاره برگ- ساقه ۷۵، گروه توموری تیمار شده باعصاره برگ- ساقه ۲۵۰، گروه توموری تیمار شده با عصاره ریشه ۷۵ و گروه توموری تیمار شده با عصاره ریشه .۲۵۰ پس از القا تومور توسط ماده سرطانیDMBA ، تزریق عصاره ها به عنوان تیمار یک و هفت روزپس از القا تومور صورت گرفت. نمونه برداری و تشریح موش ها در روزهای ۱۴، ۲۱ و ۲۸ صورت گرفت.سپس استخراجRNA ، سنتز cDNA و مطالعه بیان ژن TIMP۱ و NANOG صورت گرفت. نتایج با روش های آماری بررسی گردید. این مطالعه با هدف بررسی و مطالعه بیان ژن های NANOG و TIMP۱ در تومورالقا شده کبد موش توسط ماده شیمیایی DMBA انجام گردید. ابتدا تومور کبد در موش ایجاد و سپس تیمار وبررسی بیان ژن ها صورت گرفت. مقدار عصاره تزریق شده بر اساس mg/kg ۷۵ و mg/kg ۲۵۰ وزن هر موش محاسبه گردید. موش های توموری که روز صفر یا اول توموری شدند بعد از ۷ و ۱۴ روز عصاره تزریق شد. نتایج نشان داد که عصاره هیدروالکلی گیاه گزنه در کاهش بیان این ژن نقش داشته است.

Authors

نیلوفر عبدالله پور

گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، مشهد، ایران

خدیجه شاهرخ آبادی

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی مشهد

جواد بهارآرا

استاد دانشگاه آزاد اسلامی مشهد