بررسی تعیین رابطه توانمندسازی ارگانیکی و تعهد سازمانی

هدف محوری پژوهش حاضر بررسی ارتباط توانمندسازی (ابعاد پنجگانه ی آن: احساس شایستگی، احساس داشتن حق انتخاب، احساس موثر بودن، احساس معناداری و احساس اعتماد به دیگران) با تعهد سازمانی در کارکنان نزاجا می باشد. داده های مورد نیاز بر اساس مدل تحقیق از طریق پرسشنامه ها ی ( دو پرسشنامه محقق ساخته که روایی آن توسط اساتید و متخصصان امر وپایایی آن توسط آلفای کرونباخ تایید گردید) توزیع شده بین جامعه نمونه(نمونه انتخابی کارکنان دانشگاه افسری امام علی (ع))، جمع آوری و برای بررسی رابطهی بین متغیرها و آزمون فرضیات، از رگرسیون چند متغیره و مدل معادلات ساختاری (تحلیل مسیر) استفاده شده است. نتایج حاکی از این بوده است که در سطح اطمینان ۹۵ درصد بین توانمندسازی ارگانیکی و ابعاد آن با تعهد سازمانی رابطه ی معناداری وجود داشته است به عبارت دیگر بین ابعاد احساس شایستگی، احساس داشتن حق انتخاب، احساس موثر بودن، احساس معناداری و احساس اعتماد به دیگران با تعهد سازمانی در کارکنان نزاجا رابطه معناداری مشاهده شد. قابل ذکر است این روابط معنادار به صورت خطی مستقیم و با همبستگی نسبتا بالا بوده است و در نتیجه می توان ادعا نمود که با افزایش ابعاد توانمندسازی، تعهد سازمانی در کارکنان افزایش می یابد.

Keywords:

توانمند سازی ارگانیکی , احساس شایستگی , احساس داشتن حق انتخاب , احساس معناداری , تعهد سازمانی