شناسایی چالش های موثر بر یادگیری سیار در مدارس ابتدایی شهرستان تنکابن در سال تحصیلی۱۳۹۹ -۱۴۰۰ با رویکرد پدیدارشناسی

یادگیری سیار یکی از انواع یادگیری های مجازی است که دوره ی شیوع کرونا از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است. از این رو هدف اصلی این پژوهش شناسایی چالش های موثر بر یادگیری سیار در مدارس ابتدایی شهرستان تنکابن در سال تحصیلی ۱۳۹۹ - ۱۴۰۰ با رویکرد پدیدارشناسی است. این پژوهش کیفی بوده و از لحاظ هدف بنیادین است. در این پژوهش از روش پدیدارشناسی با رویکرد کلایزی استفاده شده است. همچنین بر حسب روش گردآوری داده ها از نوع تحقیقات میدانی محسوب می شود. جامعه آماری در این پژوهش معلمین مقطع ابتدایی شهر تنکابن هستند.نمونه گیری این پژوهش بنا بر ماهیت کیفی آن به صورت هدفمند یامعیار محور صورت گرفته است. در این پژوهش از نمونه گیری نظری استفاده گردید و تعداد حجم نمونه باتوجه به اشباع نظری ۱۱ نفر بوده است. داده های جمع آوری شده از مشارکت کنندگان پژوهش در یک ساختارجمع بندی شده است که شامل مضامین اصلی و فرعی است که از تجربه یادگیری در دوره کرونا استخراج شده است. در این پژوهش یک مرور از ساختار کلی آموزش مجازی در دوره کرونا ارائه شده است. در فرایند تحلیل داده ها از ۱۱ مصاحبه صورت گرفته با مشارکت کنندگان عبارت مهم استخراج شد که تبدیل به واحدهای معنایی گردید. در مرحله بعد واحدهای معنایی مشترک دسته بندی صورت گرفت که در نهایت ۴۶ زیرمضمون قرار گرفتند. زیر مضمون هایی که همچنان دارای شباهت های معنایی بودند، در دسته های کلی تری قرار گرفت و ۹ مضمون اصلی استخراج گردید. با توجه به نتایج بدست آمده از شناسایی مضامین و زیرمضامین پیشنهاد می شود پیشنهاد می شود تا فرهنگ استفاده از آموزش سیار در بین کاربران اعم از معلم و دانش آموز تقویت شود وفرهنگ سازی در این ارتباط انجام شود تا حتی بعد از شروع کلاس های حضوری، مجدد در از آموزش های آنلاین و مجازی در کنار آموزش های حضوری استفاده شود.

Keywords:

یادگیری سیار , فناوری اطلاعات , تجربه زیسته , معلمین , پدیدارشناسی.