کاهش اثرات تنش خشکی و آب آبیاری در گندم در اثر استفاده از کود بیولوژک

برخی از باکتریهای افزاینده رشد گیاه و ریزوبیومها، حاوی آنزیمی به نام ACC deaminase هستند. که موجب کاهش اتیلن ناشی از شرایط تنش خشکی در گیاه می شوند . تنش خشکی از عوامل مهم محدود کننده رشد گیاهاندر ایران می باشد . تنش خشکی از عوامل مهم محدود کننده رشد غلات به ویژه گندم به شمار میآید طبق آمار کشاورزی ایران در سال 9831 بیش از 38 درصد زمینهای زیر کشت گندم در ایران به صورت دیم می باشند . درکشتهای آبی نیز معمولاً به علت کمبود منابع آبی، آب در حد بهینه، در اختیار گیاه قرار نمی گیرد . لذا در بیشتر موارد گیاه با تنش خشکی روبرو است . با توجه به اهمیت و نقش مهم گندم در تغذیه مردم و با توجه به محدودیت منابعآبی در ایران ارائه راهکارهای لازم برای افزایش عملکرد گندم امری لازم و ضروری است . یکی از این راهکارها میتواند استفاده از کودهای زیستی که دارای باکتریهای افزاینده رشد گیاه بوده و استفاده از کود فسفره است. در این پژوهش سعی شده تا به روابط بین کود زیستی، خشکی و رشد گندم پرداخته شود. نتایج نشان میدهند کهباکتری Sinorhizobium meliloti توانایی تولید آنزیم ACC deaminase را داراست که می تواند در افزایش تحمل تنش خشکی موثر باشد. می توان نتیجه گیری نمود که شرایط تنشی مختلف از جمله تنش رطوبتی حاکم بر کشاورزیایران موجب کاهش رشد و عمل کرد محصولات کشاورزی می شود،

Keywords:

خشکی , کود زیستی , گندم , آبیاری