بررسی تشبیه در دیوان خواجوی کرمانی با توجه به آیات قرآن

جهان شعر، جهان تخیل، تصویر، احساسات و عواطف است و شاعر فردی است دیگربین و دیگراندیش، او جهان هستی و امور پیرامونش را با بینشی متفاوت از افراد عادی می بیند و می کاود و تنها بر پایه دانش معانی و بیان به خلق تصاویر ذهنی و خیالی به بازگویی اندیشه ها و احساسات درونی خویش می پردازد. خواجوی کرمانی با هنرمندی خویش و با بهره گیری مناسب از صورخیال در اشعارش به گونه ای متفاوت سود جسته است و خلاقیت خود را نمایان ساخته است. از این روی پژوهش حاضر با روش توصیفی - تحلیلی به بررسی یکی از مباحث اصلی علم بیان (تشبیه) و عوامل تصویرسازی قرآن در غزلیات وی پرداخته است.

Keywords:

علم بیان , تشبیه , خواجوی کرمانی , غزلیات