بررسی کفایت دیالیز در بیماران تحت همودیالیز در بیمارستان های منتخب تهران

مقدمه: عدم کفایت دیالیز یکی از عوامل تعیین کننده ناتوانی و مرگ و میر در بیماران دیالیزی می باشد. بالا بردن کفایت دیالیز در بهبود پیش آگهی بیماران دیالیزی بسیار تاثیرگذار است. عوامل متعددی در کفایت دیالیز موثر است. هدف این مطالعه بررسی کفایت دیالیز در بیماران تحت همودیالیز در بیمارستان های منتخب می باشد. روش بررسی: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی–مقطعی است. نمونه ها شامل ۱۰۰ بیمار مراجعه کننده به بخش همودیالیز بعثت نهاجا و بقیه الله در سال ۱۳۸۹ می باشد که به روش سرشماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته جهت اطلاعات دموگرافیک استفاده شد و کفایت دیالیز نیز توسط فرمول داگرداس در هر دو محیط پژوهش محاسبه شد. شاخص URR نیز محاسبه گردید. یافته ها: میانگین شاخص های کفایت دیالیز KT/V معادل ۳۸/۰ ±۲۳/۱ و URR معادل ۰۴/۱۱±۱۴/۶۳ بود. میانگین سنی نمونه ها ۷/۱۳±۲۱/۶۲ بود. اختلاف معنی داری میان میانگین اوره، وزن قبل و بعد از دیالیز به کمک آزمون T مزدوج مشاهده شد (P<۰/۰۰۱). بحث و نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد که تنها نیمی از بیماران مورد مطالعه (۵/۵۰%) از کفایت دیالیز مطلوب یعنیKT/V بیشتر از ۲/۱ و تنها ۴۶% از URR بیشتر از (۶۵%) برخوردار بودند.

Keywords:

Dialysis adequacy , Hemodialysis patients , کفایت دیالیز , بیماران همودیالیزی