بررسی سطح آمونیاک نوزادان بستری در بیمارستان کودکان حضرت علی اصغر تحت درمان محلول های آمینواسید از مرداد ۱۳۸۸ الی مرداد ۱۳۸۹

مقدمه: تغذیه وریدی در مواردی که بیمار از دریافت مواد قندی از راه خوراکی ناتوان باشد استفاده می گردد. در کنار فواید درمانی گسترده، این روش عوارض وسیعی نیز دارد. یکی از این عوارض افزایش سطح آمونیاک سرمی به دنبال مصرف آمینواسید تزریقی است. این مطالعه با هدف بررسی سطح سرمی آمونیاک، آنزیم های کبدی و اوره در نوزادان قبل و بعد از درمان با محلول های آمینواسیدی انجام شد. روش بررسی: تعداد ۶۰ نوزاد بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) بیمارستان حضرت علی اصغر که تحت درمان تغذیه وریدی قرار گرفته بودند، وارد این مطالعه شدند. اطلاعات مربوط به سن، جنس و وزن تولد آنها در کنار متغیرهای آزمایشگاهیPT , SGOT , BUN و آمونیاک سرمی قبل و بعد از درمان ثبت گردید. داده ها وارد نرم افزار SPSS شده و با روش آنالیز توصیفی میانگین ها، انحراف معیار محاسبه شده برای مقایسه مقادیر آزمایشگاهی قبل و بعد از درمان نیز از آزمون آماری paired t test استفاده شد. یافته ها: میانگین آمونیاک و سطح اوره خون قبل و بعد از تزریق محلول آمینواسیدی تفاوت آماری معنی داری با هم داشتند (به ترتیب ۰۲/۰p= و ۰۵/۰p=). میانگین آنزیم های کبدی بعد از تغذیه داخل عروقی (IVN) بیش از حد نرمال نبود. بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از افزایش معنی داری سطح اوره و آمونیاک خون پس از استفاده از محلول آمینواسید بود. این مطالعه نمی تواند به تنهایی منعی جهت مصرف محلول آمینو اسیدی باشد، اما می تواند راهنمایی جهت انجام مطالعات بعدی برای تنظیم دوز و مدت زمان IVN باشد. این مطالعه بر لزوم پیگیری بیشتر و دقیق تر نوزادان از جهت سطح آمونیاک و BUN خون و عوارض آن ها تاکید دارد.

Keywords:

Neonate , Parenteral nutrition , Aminoacid solution ammonia , Liver enzym , نوزادان , تغذیه داخل عروقی , اسید آمینه , آمونیاک , آنزیم های کبدی