نرگس واسعی
سالومه غفاری
محمود صمدپور
کامیاب علیزاده

زمینه: هدف اصلی در درمان سوختگی، ترمیم هرچه سریع تر زخم است. برای این منظور می توان از پانسمان های بیولوژیک استفاده کرد. در این مطالعه ما از پرده آمنیون به عنوان یک پانسمان بیولوژیک برای سوختگی ها استفاده نموده و نتایج آن را با پانسمان های معمول سیلورسولفادیازین مورد مقایسه قرار داده ایم. روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی، ۶۷ نفر به صورت تصادفی در دو گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. دو گروه از نظر خصوصیات دموگرافیک، درصد سوختگی و سایر عوامل موثر بر ترمیم زخم همسان بودند. یافته ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه ۱۵/۲۸ سال بود. ۴/۲۲% مونث و ۶/۷۷% مذکر بودند. بیماران گروه تحت پانسمان با پرده جفت به طور معنی داری طول مدت بستری کوتاه تر، سطح آلبومین ثانویه بالاتر، دفعات تعویض پانسمان و دفعات تجویز مرفین کمتری نسبت به گروه تحت درمان با پانسمان معمولی داشتند (۰/۰۰۰۱>P). بحث و نتیجه گیری: با توجه به آنکه پرده آمنیون، بستر زخم را هم سریع تر آماده کرده و هم در درصد بیشتری از بیماران آمادگی لازم را برای پذیرش اتوگرافت، فراهم آورده است و از طرفی آماده کردن آن آسان و از نظر اقتصادی تقریبا رایگان است، می توان از آن به عنوان یک پانسمان بیولوژیک مناسب در بیماران دچار سوختگی استفاده نمود.

Burning, Amniotic membrane graft, سوختگی، پانسمان، پرده آمنیون