محمد داودوندی - دانشجوی ارشد عمران آب، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
عبدالمحمد غفوری روزبهانی - استادیار پژوهشی عضو هیات علمی پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری

در گذشته، هدف اصلی مدیریت رواناب شهری جمع آوری و دفع هرچه سریعتر رواناب سطحی از سطح شهرها به کمک روشهای ارزان قیمت و ممکن به منظور جلوگیری از جریانات سیلاب در خلال بارانهای سنگین بوده است. درحالیکه جوامع بشری به محدودیتهای محیط زیستی و اقتصادی در رابطه با تهیه منابع آب نزدیک میشوند، فرصتهای استفاده از رواناب شهری به عنوان منبع غیرآشامیدنی بیشتر شناخته میگردد. در گذشته به طور معمول بازیافت رواناببه مناطق مرطوب و به جمع آوری رواناب پشت بامها محدود میشده است و حدود اعتماد به سیستم جمع آوری رواناب در مناطق خشک و نیمه خشک پایین بوده است. اگر چه با کمبود آب، رواناب شهری هرچند به میزان کم و غیرمکرر به عنوان تنها منبع در دسترس است که میتواند در مقیاسهای متفاوتی از خانه تا همسایگی و تا زیر حوزه و یا کل حوزه آبخیز شهری مورد استفاده قرار گیرد. در این مقاله ابتدا به معرفی مدل بیلان آب در حوضه شهری با نام Auqacycle پرداخته می شود. سپس نسبت به کاربردهای مدل یاد شده و تجارب اکتسابی توسط مولف در خارج از کشور و نتایج حاصله اشاره خواهد شد

بازیافت رواناب ،رواناب شهری، مدل Aquacycle ، منبع غیر آشامیدنی