صیاد اصغری سراسکانرود - University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran
روح اله جلیلیان - University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran

کاربری اراضی منعکس کننده ویژگی های تعاملی بین انسان و محیط زیست و توصیف نحوه بهره برداری انسان برای یک یا چند هدف بر روی زمین است. کاربری اراضی، معمولا بر اساس استفاده انسان از زمین، با تاکید بر نقش کاربردی زمین در فعالیت های اقتصادی تعریف می شود. تحقیق حاضر به منظور بررسی روند تغییرات کاربری اراضی حاشیه رودخانه گاماسیاب طی یک دوره ۳۰ ساله با استفاده از سنجنده های TM و OLI انجام شد. نتایج نشان داد که روش شی گرا نسبت به الگوریتم های پیکسل پایه از صحت و دقت بهتری برای تهیه نقشه های کاربری برخوردار هستند. مقدار افزایش صحت د ر روش مبتنی بر طبقه بند ی شی گرا تا حد زیاد ی به انتخاب پارامترهای مناسب برای طبقه بند ی، تعریف قوانین و به کارگیری الگوریتم مناسب جهت به د ست آورد ن د رجه عضویت بستگی د ارد. به طوری که ضریب کاپا برای هر دو تصویر مورد استفاده تقریبا مقدار ۹۰/۰ را نشان می دهد. بنابراین این نقشه ها مبنای آشکارسازی تغییرات قرار گرفتند. با توجه به نتایج بدست آمده اراضی کشاورزی و مسکونی با افزایش و این افزایش با کاهش مراتع همراه بوده است. نگاهی کلی به این دوره ۳۰ ساله نشان می دهد که زراعت آبی و دیم به ترتیب افزایشی ۷۹/۲۴۱۸ و ۶۱/۷۱۹ هکتاری و مراتع نیز کاهشی ۸۶/۲۸۴۸ هکتاری داشته اند. این در حالی است که کلاس مسکونی و عوارض انسان ساخت افزایشی ۸۵/۴۲۸ هکتاری یا رشدی ۸۷/۱۷۸ درصدی را نشان می دهند، که این امر بیانگر اهمیت کشاورزی در منطقه مورد مطالعه است.

Land Use, Gamasiab, Object Oriented, Pixel Base, Kappa Coefficient., کاربری اراضی, گاماسیاب, شی گرا, پیکسل پایه, ضریب کاپا.